De scholen draaien ondertussen weer op volle toeren, iedereen heeft zich tot in den treure voorgesteld en alle nodige mappen en balpennen zijn aangekocht. Dit wordt dan ook het laatste zomeroverzicht. Tussen alle prenten- en jeugdboeken en thrillers door ging ik ook een paar keer buiten mijn comfort zone. Ik neem jullie graag mee doorheen mijn niet zo evidente leeslijst.
- De kleine bakkerij aan het strand – Jenny Colgan (feelgood)
Ik durf het nogal eens van de daken schreeuwen dat ik helemaal niets heb met feelgood en chicklit. Tot die laatste categorie heb ik mezelf nog altijd niet kunnen overtuigen. Tegen het eind juni had ik echter zoveel ‘moetjes’ gelezen, dat ik nood had aan een ‘verstand-op-nul-boek. Voor zomerlezen moest ik een lijstje met strandboeken samenstellen en zo belandde ik in de kleine bakkerij op het strand. Eerlijk is eerlijk: ik vond het helemaal niet zo erg. Een die hard feelgoodfan zal ik wel nooit worden, maar het boek voldeed wel aan mijn behoeften van dat moment: ik kon wegdromen over een eigen zaakje op een ruig strand. De voorspelde liefdesrelatie nam ik er dan maar bij. Gelukkig werd het niet al te zwijmelig. De vervolgboeken heb ik niet meegebracht uit de bib, maar ik weet nu wel dat ik als tussendoortje misschien eens vaker zo iets luchtigs moet lezen. Alle tips zijn welkom, want ik blijf een leek op dat gebied.
- De Midford-moorden – Jessica Fellowes (cosy crime)
Een beetje in het verlengde van het vorige, maar net iets meer spek naar mijn bek waren mijn eerste stapjes in de cosy crime. De term verklaart zichzelf: misdaadverhalen die zich (voor zover dat kan) in een gemoedelijke sfeer afspelen. Voor de Midford-moorden is dat het Engeland van de vroege jaren twintig. Een moord op de trein intrigeert zowel spoorwegagent Guy als kindermeisje Louisa Cannon. Het was vooral wennen aan het trage tempo, maar de sfeerschepping maakte veel goed. Het boek haalde het ook in de zomerlezen-aflevering rond huis-, tuin- en keukengezelligheid. Cosy crime is een genre in opkomst. Het is niet onwaarschijnlijk dat ik er nog eens eentje zal uitproberen.
- Elfenstof – Carrie Jones (fantasy)
Na het lezen van Lore van Alexandra Bracken heb ik iets bijgeleerd over fantasy. Aanvankelijk dacht ik dat het genre helemaal niet aan mij besteed was. Toen ontdekte ik dat je fantasy in verschillende subgenres kan onderverdelen en kwam ik tot de ontdekking dat ik urban fantasy helemaal niet zo erg vind. Ik denk dat je Elfenstof ook wel tot die categorie kan rekenen. Zara White is een nuchtere tiener die het gevoel heeft dat een man haar stalkt. Zelfs tot in Maine, waar ze door haar moeder naartoe gestuurd wordt na de dood van haar stiefvader. In Maine gebeuren vreemde dingen en haar vrienden opperen dat er wel eens elfen en weerdieren in het spel konden zijn. Down-to-Earth Zara heeft haar bedenkingen, maar moet die stukje voor stukje laten varen. Ik vond dit boek maar matig. Het kon zeker niet tippen aan Lore. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar het blijft allemaal net iets te lang slabakken vooraleer er echt schot in de zaak komt.
Met een gemiddelde van één per maand kan je niet echt zeggen dat ik zwaar door de bocht gegaan ben, maar dat is toch meer ‘anders’ dan waar ik mij normaal gezien aan waag. Voor de Leesjury lees ik nu wel veel meer fantasy dan vroeger en ik merk dat ik die er zelf al eens uit zou pikken in de boekhandel. Cosy crime zie ik als een leuk tussendoortje. Wellicht zal het toch iets langer duren eer ik nog eens een echte feelgood in de hand neem. Dat heeft ook te maken met het feit dat ik er die titels niet uit kan halen die bij mij misschien wel in de smaak zouden vallen.
Hebben jullie jezelf deze zomer verrast met boeken die je anders niet zou lezen?
boek&babbel 