Ik had het me voorgenomen en ik dacht dat het me zou lukken: ik zou onbevooroordeeld de nieuwe boekenbaby van Bart Moeyaert lezen. Die heet trouwens Morris. Ik zou nergens schrijven ‘er staat geen woord te veel’ of ‘er staat zoveel tussen de regels te lezen’. Ik zou het nu ook eens niet hebben over het schijnbare gemak waarmee Bart Moeyaert momenten en gevoelens in beelden weet te vatten. Om nog maar helemaal te zwijgen over de taalvirtuoos die hij is. Ik zou het dit keer echt niet doen.
Maar
Soms is een steen niet alleen maar een steen.
Want toen had ik het boek plots drie keer na elkaar gelezen.
Toen voelde ik me zo aangesproken dat ik helemaal zelf weer acht was en met mijn broer en zussen een sneeuwman stond te maken, met rode oren en een lopende neus en al.
Toen werd ik zo omver geblazen door alles wat niet gezegd wordt.
Toen kwam ik zinnen tegen als “Als iets een naam heeft, bestaat het meer dan zonder.” of “In de lucht was er geen plaats voor lucht, zo dik waren de vlokken.”
Toen besefte ik dat ik hier uit elke pagina wel een citaat zou kunnen neerpennen, maar dat dat zomaar niet gaat. Alles staat precies waar het moet staan. En hoe. Een woord, een zin eruit trekken zou het hele verhaal doen kantelen. Het is zoals het is met Bart Moeyaert: je moet het zelf lezen.
Toen had ik het boek een eerste keer uit en was ik blij en verdrietig tegelijk. Want het is waar wat de flaptekst zegt: Morris is een vrieskoud avontuur waarvan je gaat gloeien. Je vervloekt de koude mensen en gloeit van de warmte en gezelligheid van oma’s die het goed met je voor hebben. De koude sneeuw bijt je in de neus, terwijl de warme chocolademelk en perentaart je weer helemaal warm maken.
Ik wou dat ik het kon: een recensie schrijven over Morris die maar de helft van het niveau haalt van het boek zelf. Dat talent heb ik niet. Ik ben helemaal onbevooroordeeld, maar volgens mij is er in Vlaanderen maar één iemand die dat talent wél heeft. Dank je, Bart, voor alweer een verhaal waar ik stil van word. ‘Soms is een steen niet alleen maar een steen’. Soms is een boek niet alleen maar een boek.
Morris | Bart Moeyaert | Uitgeverij Querido (2022) | 55 pp. | met illustraties van Sebastiaan Van Doninck
boek&babbel 
Het valt me op dat veel volwassenen fan zijn van Bart Moeyaert, maar ik heb nog geen enkel kind zo enthousiast over zijn boeken gehoord. Volgens mij schrijft hij eigenlijk kinderboeken voor volwassenen.
LikeLike
Ik vind het leuke aan zijn werk net dat zowel jonge als volwassen lezers ervan kunnen genieten. Ik weet haast zeker dat Morris ook veel jonge kinderen zal weten te boeien. Je hebt wel gelijk dat de boeken soms ‘moeilijk’ bevonden worden door kinderen/jongeren. Ik heb het gevoel dat dit bij dit boek niet het geval zal zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Bart Moeyaert noemt zichzelf trouwens nooit een kinderboekenschrijver 😉
LikeGeliked door 1 persoon