Het is altijd al mijn droom geweest ooit een stekje aan zee te hebben. Nu moet ik wel toegeven dat onze Belgische kust niet bepaald de meest romantische is. Dan spreken kleine Engelse kustplaatsjes toch meer tot de verbeelding. Plant er ook nog een vuurtoren neer en je hebt de ideale setting voor een kinderboek.
- De jongen en de papegaaiduiker – Michael Morpurgo en Benji Davies (ill.)
De bekendste boeken van Morpurgo zijn waarschijnlijk War Horse en Soldaat Peaceful. Beide spelen ze zich af tijdens de Eerste Wereldoorlog. Die komt ook voorbij in De jongen en de papegaaiduiker, maar vormt niet het hoofdthema.
Als Allen vijf jaar is, lijdt hij met zijn moeder en enkele andere opvarenden schipbreuk voor de Engelse kust. Hij wordt gered door de vuurtorenwachter van Papegaaiduikerseiland. Voor ze verder reizen, krijgt Allen een klein schilderijtje van Benjamin, de vuurtorenwachter. Hij groeit op bij zijn stroeve grootouders, maar kan zijn redder niet uit het hoofd zetten. Als hij volwassen geworden is, zoekt hij de man en zijn vuurtoren weer op. Dit boek gaat vooral over genegenheid. De genegenheid die Allen voor zijn moeder voelt, maar ook de bijzondere band tussen de jongen en de oude man worden heel mooi verbeeld.
In het begin is de vertelstijl een beetje oubollig, met veel lange zinnen, maar naarmate het verhaal vordert, gaat het ook vlotter lezen. Een heel mensenleven in 112 bladzijden proppen is geen evidentie en daardoor gaat Morpurgo soms een beetje kort door de bocht. Dat neemt niet weg dat De jongen en de papegaaiduiker een mooi boek is dat de lezer op het einde ook nog trakteert op enkele weetjes over deze bijzondere vogel. De kleurrijke illustraties van Benji Davies vormen zeker een meerwaarde.
- Lampje – Annet Schaap
Wie vuurtoren zegt, denkt natuurlijk meteen aan deze instant klassieker van Annet Schaap.
Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter, steekt elke avond het licht van de vuurtoren aan. Als er op een nacht een storm uitbreekt en de lucifers op zijn, loopt het helemaal mis. Lampje moet de vuurtoren verlaten en komt terecht in het landhuis van de Admiraal. Daar leert ze het ‘monster’ kennen dat er woont.
Lampje is niet zomaar een avonturenverhaal. Het is een verhaal over onwrikbare trouw, over anders zijn en over de kracht van fantasie. Je moet het gelezen hebben om te begrijpen waarom niemand over dit boek kan zwijgen. Lampje is een prachtig en krachtig personage dat je zo in huis zou willen nemen. Haar ontwapenende onschuld en haar geloof in de mensen zijn onwrikbaar. Bovendien heeft Annet Schaap een heel beeldende en poëtische schrijfstijl. Je zou op elke pagina wel een zin willen inkaderen. Wat mij betreft is alle lof die het boek ontvangt zeker niet overroepen.
Lampje | Annet Schaap | Uitg. Querido (2017) | 324 pp. | Voor lezers vanaf 10 jaar
- Ons kasteel aan zee – Lucy Strange
“Ik wist dat de oeroude magie van onze kliffen echt was en dat ik was voorbestemd om op de een of andere manier een deel van die legende te worden.”
De twaalfjarige Petra woont met haar zus en ouders aan de Engelse Kanaalkust als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. De vuurtoren moet groen geschilderd worden, Mutti – die van Duitse afkomst is – wordt plotseling een ‘vijandelijke vreemdeling’ en moet naar een interneringskamp. Plotseling lijken alle gezinsleden geheimen te hebben.
‘We waren altijd zo’n hecht gezin geweest, we hadden elkaar altijd vertrouwd, maar er hadden zich geheimen in de ruimten tussen ons gewurmd. En nu werden die geheimen koud en hard, als water dat bevriest in het gebarsten oppervlak van een steen, en begonnen ze ons uit elkaar te wrikken.’
Doorheen het oorlogsverhaal verweeft Lucy Strange mythische wezens en magische verhalen over de Wyrm (een verraderlijke zandbank) en de Dochters van Steen, vier menhirs die bovenop de klif de wacht lijken te houden. De legende loopt als een rode draad door het verhaal en geeft het een extra dimensie. Het verhaal wordt op die manier magisch en wreed tegelijk. Voor mij is Ons kasteel aan zee minstens even sterk als Lampje.
Dit is natuurlijk maar een heel kort lijstje. Er zijn nog heel veel goede kinder- en jeugdboeken waarin een vuurtoren een rol speelt. Ik las nu toevallig kort na elkaar deze drie.
Naast kinderboekenauteurs zijn er ook heel wat schrijvers van boeken voor volwassenen die de verbeeldingskracht van een vuurtoren in hun verhalen verweven. Misschien is dat wel iets voor een latere post. Suggesties zijn altijd welkom.
boek&babbel 
Een gedachte over “3 x naar de vuurtoren”