Alleen al voor de intrigerende titel zou je dit boek er toch uitpikken? Dat deed ik ook, zonder te weten wie die jongen was of waarover het boek precies ging. Een echte blind date dus.
Alec is bijna twintig en maagd. Dat zint hem niet en hij begint al te vrezen dat hij de middelbare school in die toestand zal beëindigen. Zijn beste vriend Thomas doet er nochtans alles aan om hem aan een meisje te koppelen. Ook familie begint voorzichtig te polsen of er nog geen vriendin in het spel is. Dan verschijnt Björn op school en is Alec nergens nog zeker over.
Het boek begint als een klassiek ‘middelbareschoolverhaal’: fuiven, meisjes versieren, experimenteren met drugs en veel stoere praat. Voeg daar het stereotype van een geschiedenisleraar/afdelingshoofd aan toe en je weet wat je te wachten staat. Dat is hoe ik het begin van het boek vooral ervaren heb. Het wordt al snel duidelijk dat Alec een oogje heeft op Björn en dat hij niet weet hoe hij daarmee moet omgaan. Toch zijn de eerste hoofdstukken vooral sfeerschepping en een te lange aanloop naar de uiteindelijke sprong. Bovendien heeft Raatgever moeite met het vinden van de juiste toon. Soms doet de schrijfstijl onnatuurlijk aan. Hoe goed hij ook zijn best doet de leefwereld van laatstejaars neer te zetten, zijn taalgebruik valt soms uit de toon.
Pas halverwege boek, als alle personages ruimschoots geschetst zijn en Alec eindelijk aan zichzelf durft toe te geven dat hij misschien op jongens valt, wordt het interessant. Björn krijgt meer kleur en ook Alec gaat meer doen dan denken. Er komt meer conflict binnen en tussen de personages en dan pas wordt het interessant. De tweede helft van het boek heb ik dan ook dubbel zo snel uitgelezen.
De echte Stefan Raatgever schemert doorheen het hele boek. Om te beginnen is het boek deels autobiografisch. Zijn eigen coming-out ervaringen heeft hij in het verhaal verwerkt. Ik vermoed dat hij ook een voorliefde heeft voor Zweden, want dat land wordt heel liefdevol beschreven. Ik wil er meteen op reis (maar dat was daarvoor eigenlijk ook al zo.) Zijn ervaring als popjournalis zet hij handig in om aan elk hoofdstuk een passend stukje songtekst te koppelen. Alleen vraag ik me af of die liedjes van toen de jeugd nog veel zeggen. Misschien maakt de bijhorende playlist op Spotify veel goed.
Het thema van het boek is natuurlijk heel actueel en ik kan me wel voorstellen dat jongeren die zoekende zijn er iets aan zullen hebben. Toch ben ik niet laaiend enthousiast. Zoals gezegd heeft het verhaal een lange aanloop nodig en kan ik me niet altijd vinden in de manier waarop meisjes beschreven worden of het gemak waarmee met drugs omgesprongen wordt. De schrijfstijl kon me ook niet helemaal overtuigen. Hoewel hier en daar wel mooie bedenkingen te vinden zijn, heb ik het gevoel dat Raatgever iets te veel wil tonen hoe mooi hij wel kan schrijven. Laten we dat maar een beginnersfout noemen. Als jongeren zich in de kern van het verhaal kunnen herkennen, dan is Stefan Raatgever in zijn opzet geslaagd.
De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam | Stefan Raatgever | Uitg. Luitingh-Sijthoff (2022) | 216 pg.
Met dank aan de uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 