Perfecte misdaad – Helen Fields

Bij Perfecte resten wist ik het al: Luc Callanach en Ava Turner veroverden meteen een plek in mijn hart. Perfecte misdaad is ondertussen al het vijfde boek met dit duo in de hoofdrol.

Een beklemmend eerste hoofdstuk neemt de lezer mee naar een zelfmoordpoging, die een psycholoog op het nippertje weet te verijdelen. Als de man enkele dagen later toch onderaan een klif geworden wordt, is de conclusie van zelfmoord niet veraf. Toch stellen Luc en Ava zich vragen bij deze dood: was het zelfmoord, een ongeluk of gaf iemand de man een duw? Als later gelijkaardige verdachte overlijdens boven water komen, sterkt dat alleen maar hun vermoeden dat iemand kwetsbare mensen een handje helpt in hun donkerste dagen.

Net als bij de vorige delen, loopt ook nu een tweede onderzoek parallel aan het eerste. Alleen is Luc er dit keer meer bij betrokken dan hij zelf zou willen. Wie nog kennis moet maken met deze ‘perfecte’ serie, zou ik voor dit boek zeker aanraden om eerst de vorige delen te lezen. Er wordt veel verwezen naar verhaallijnen die in vorige boeken uitgewerkt werden en het zou jammer zijn als je door Perfecte misdaad zo aan deze serie verknocht geraakt dat je de vorige delen ook wil gaan lezen, maar je al weet wat daar allemaal gebeurt. Het loont zeker de moeite om de volgorde aan te houden.

Ik las het boek in twee dagen uit. Sommige fragmenten zijn zo nagelbijtend spannend, dat je het boek gewoon niet kan wegleggen. En dan gaat het ook hier weer niet in de eerste plaats over de op te lossen misdaden (hoewel die ook een mooi steentje bijdragen aan de spanning). Nog meer dan in de vorige delen ligt de nadruk op de vriendschap tussen Luc en Ava en de grenzen waar die tegenaan botst. Ik zat op het puntje van mijn stoel te supporteren. Helen Fields weet telkens weer twee warme mensen neer te zetten en hun relatie is zo puur, zonder dat ze uitgemolken wordt.

Daarnaast is er dus ook die spannende speurtocht. Zelf had ik eigenlijk wel redelijk snel een hoofdverdachte in het vizier. Dat bleek dan ook nog eens de juiste te zijn, dus ik ga erop vooruit als het om meespeuren gaat. Zoals ik al zei, gebeuren er zaken in het verhaal die zo bloedstollend verteld worden, dat je het boek gewoon niet kan wegleggen.

Als ik dit hier zo nalees, dan betrap ik mezelf erop dat ik toch wel weer heel lyrisch ben. Ik kan het gewoon niet helpen. Ik hou van de combinatie van een goede speurtocht en echte personages. Niet alleen Luc en Ava zijn ondertussen echte boekenbekenden geworden, ook hun collega’s worden bij elk nieuw boek verder uitgediept.

In juli verschijnt deel 6, Perfecte moord, in het Nederlands. Ik kan niet wachten om verder mee te gaan in het verhaal van mijn favoriete speurdersduo.

Perfecte misdaad | Helen Fields | Uitg. Ambo/Anthos (2022) | 421 pg. | Vert. uit het Engels door Ernst de Boer en Ankie Klootwijk

Met dank aan de uitgeverij voor het recensie-exemplaar.