In juli ben ik jarig.
Mijn verjaardag was een ramp. Er was geen feest.
Juli is voor altijd de donkerste maand van het jaar.
Een jongen van vijftien pleegt zelfmoord. De familie blijft verweesd achter. Zo ook de elfjarige neef van Andreas. Micha (met een I en een A, maar hij is geen ezel), moet deze ingrijpende gebeurtenis een plaats geven in zijn leven. Hij schrijft brieven aan zijn grote idool Antoine Griezmann en vindt steun bij vriendin en buurmeisje Loulou (OE OE, maar ze is geen uilskuiken).
In 78 pagina’s weet Twiggy Bossuyt op een pakkende en poëtische manier het verwerkingsproces van Micha te vatten. Ze hoeft het gevoel van Micha niet te beschrijven. Het spreekt uit de beelden. De brieven aan Griezmann lezen als gedichten. Het verhaal van Micha is tegelijk ontwapenend en intriest. Bossuyt speelt met taal en weet op precies het goede moment de druk even van de ketel te halen. Ze durft ook kritiek te uiten op nieuwsgeile buitenstaanders die niet altijd even fijngevoelig op een zelfdoding reageren.
Dag, is een boekje om nog vele keren opnieuw te lezen. Van bij de eerste zin kruipt de tekst al onder de huid. Hij nestelt zich in je hoofd en vindt een plekje in je hart. Om daar voor altijd te blijven. Een mooi eerbetoon aan de jongen die helaas model stond voor dit verhaal en een troost voor alle mensen die achterblijven.
Dag, | Twiggy Bossuyt | Uitg. Houtekiet (2021) | 78 pg.
Bekijk dit boek op bol.comof steun je favoriete boekhandel en #kooplokaal
Met dank aan de uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 
Een gedachte over “Dag, – Twiggy Bossuyt”