Zoals ik in de vooruitblik al liet weten, staan er een paar nieuwe thrillerreeksen op het menu. De eerste heb ik ondertussen al achter de kiezen. Tina Frennstedt focust met haar nieuwe reeks Cold case op onopgeloste Zweedse zaken. Dit eerste deel, Verdwenen, is losjes gebaseerd op een echte verdwijning.
De inhoud
De titel Verdwenen dekt eigenlijk maar de helft van de lading. Hoofdpersonage Tess Hjalmarsson staat aan het hoofd van het coldcaseteam van de recherche in Malmö. Een gebeurtenis uit haar verleden, waar Frennstedt met opzet vaag over blijft, geeft haar de verbetenheid om oude zaken op te helderen. De zaak die op dit moment op tafel ligt is de verdwijning van Annika Johansson. Zij verdween zestien jaar geleden na een afstudeerfeestje. Het lijkt erop dat de zaak plaats zal moeten ruimen voor een actuele misdaad. Malmö wordt namelijk geteisterd door een moordenaar die vrouwen in hun eigen huis verkracht. De politie vermoedt dat het om dezelfde Deense man gaat die jaren geleden in Kopenhagen verschillende slachtoffers maakte. Als er vingerafdrukken gevonden worden die deze man linken aan de verdwijning van Annika, moet Tess haar aandacht over de twee zaken verdelen.
Eerste kennismaking
Het is duidelijk dat Tina Frennstedt met Tess een toekomst ziet. Ze neemt rustig de tijd om haar voornaamste personages kleur te geven. Tess is een lesbische rechercheur die privé enkele katten te geselen heeft. Haar assistente Marie Erling neemt geen blad voor de mond, maar heeft het hart wel op de juiste plaats. Er spelen wat dingen die in het verleden gebeurd zijn, maar die niet uitgebreid uit de doeken gedaan worden. Er is dus zeker nog ruimte voor verdieping. Wat opvalt, is dat naast deze twee vrouwen de rest van de personages een beetje in de schaduw blijven. Misschien houdt ze die nog achter de hand voor de volgende delen.
Weinig spanning
Ik las ondertussen al heel veel politieverhalen en thrillers. Het nadeel daarvan is dat je soms voorspellende gaven lijkt te ontwikkelen. Je kent het wel: de inspecteur kiest ervoor om alleen op het verhaal af te gaan, zonder haar collega’s hiervan op de hoogte te brengen. Een getuige wil iets vertellen aan de politie, maar wordt vermoord voor hij of zij daar de kans toe krijgt. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Tina Frennstedt laat zich hier niet door vangen. Dit keer hebben we met een verstandige rechercheur te maken die hulp inroept als dat nodig is. Haar overste zit haar niet voortdurend dwars en ze heeft dus geen enkele reden om de eenzame soldaat uit te hangen. Achteraf gezien gebeurt er eigenlijk bitter weinig dat je echt spannend kan noemen. Toch stoort het niet echt. Haar beschrijvende stijl zorgt er dan wel voor dat het verhaal nooit echt nagelbijtend spannend wordt, de geloofwaardigheid van het politiewerk komt er alleen maar geloofwaardiger uit naar voren. Eigenlijk vond ik dat wel het meest opvallende en meteen ook sterkste aspect van dit verhaal.
Zin in meer?
Ga ik de rest ook lezen? Ik zie geen reden om dat niet te doen. Anderzijds zal deel twee niet bovenaan mijn verlanglijstje staan. Daarvoor miste ik de extra spice die ik in een thriller zoek. Het was allemaal nog een beetje te braaf, te kabbelend. Toch geef ik Tina Frennstedt graag het voordeel van de twijfel.
Cold case: verdwenen | Tina Frennstedt | uitg. HarperCollins Holland (2019) | 393 pg. | vert. uit het Zweeds door Neeltje Wiersma
Bekijk op bol.comMet dank aan HarperCollins Holland voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 