Het jaar van de bib

Ik moet in het vijfde of zesde leerjaar gezeten hebben. Ik had ondertussen een hele stapel boekjes verzameld: De Eendjes, De Uiltjes, De Okapi’s, Vlaamse Filmpjes… Allemaal had ik ze van een sticker met een nummer voorzien. Een voor een waren ze genoteerd in wat je misschien een catalogus zou kunnen noemen. Mijn broer en zus werden opgetrommeld om naar mijn ‘bibliotheek’ te komen. Alleen… mijn zus was toen een jaar of zes, zeven en mijn broer ging liever voetballen of kampen bouwen in de knotwilgen achter de deur. Het grootste deel van mijn tijd spendeerde ik dus met het uitlezen van mijn eigen bibliotheek.

Terug naar school

Toch bleef het hangen. Ik had mezelf altijd voorgenomen: als ik veertig ben, moet ik weten wat ik met de rest van mijn leven wil doen. Wil ik tot aan mijn pensioen alleen maar voor de klas staan? Ik wist al lang dat het antwoord neen was. Daarom startte ik een opleiding IBDI (Initiatie in de Bibliotheek- Documentatie- en Informatiekunde). Een hele mondvol om te zeggen dat ik bibliotheekmedewerker wou worden. Toen men mij aan het begin van de opleiding vroeg waarom ik de opleiding volgde, was mijn antwoord steevast: “Als ik ooit een carrièreswitch overweeg, dan zal het in een bibliotheek zijn.” Die ‘als’ verdween al snel, want hoe meer het jaar vorderde, hoe meer ik ervan overtuigd geraakte dat ik écht wel in een bibliotheek wilde werken. En dat ik daarvoor zelfs mijn job in het onderwijs (ja, die job met al die vakanties) wilde opgeven.

Een hobbelig parcours

Ik studeerde af ‘with flying colours’ (zoals de Engelsen dat zeggen) en ging op zoek naar een job in de bib. Dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Na een paar keer het deksel op de neus, stond ik op het punt het op te geven. Tot ik nog een laatste poging waagde. De aanhouder wint blijkbaar toch, want ik kreeg de job! Sinds 1 september ben ik dus niet alleen maar leerkracht Nederlands, maar ook een heel enthousiaste bibliotheekmedewerker. Het parcours dat ik aflegde, was op zich al een hele ervaring. Na twintig jaar opnieuw gaan solliciteren, terechtkomen op een werkplek waar je niemand kent (hoewel dat niet helemaal klopt, want twee van mijn studiegenoten zijn nu ook mijn collega’s), terug als groentje aan een job beginnen… Het heeft mij mijn grenzen doen verleggen, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Ik ben in een fantastisch team terechtgekomen en doen de job waar ik al jaren (ja, eigenlijk al meer dan dertig jaar) van droom.

2019 was dus ook het jaar van de nieuwe uitdaging. En geloof me, die omarm ik nog elke dag.