Een herfstige dag, een snotterende neus en een fleece dekentje. De ideale setting voor Tegenwoordig heet iedereen Sorry van Bart Moeyaert. (Ook al speelt het boek zich eigenlijk op een hete zomerdag af).
Zelfs voor je de eerste bladzijde omslaat, is Tegenwoordig heet iedereen Sorry al een pareltje. Een karakterkop op de cover. Een meisje met wie je instant medelijden krijgt. Op het achterplat: datzelfde meisje met gesloten ogen. Gevolg: medelijden verdubbeld. Niet zomaar een rug, maar een gele linnen band die het boek net dat tikkeltje meer geeft. Een formaat dat goed in de hand ligt. Mijn oprechte complimenten voor Jang Myeong Uk voor de omslag en Herman Houbrechts voor de vormgeving. En uiteraard ook alweer diezelfde complimenten voor Bart Moeyaert. Hij doet wat hij het beste doet: met weinig woorden heel veel zeggen.
Je zou Bianca een typische puber kunnen noemen. Of toch ook weer niet. Haar gezinssituatie is nu eenmaal niet zo standaard. Een broertje met een hartafwijking en een vader die er met een veel jongere, Spaanse vrouw vandoor is, maken haar leven er niet gemakkelijker op. Bianca vecht voor haar plekje binnen het gezin. Vaak heeft ze het idee onzichtbaar te zijn, niets goed te kunnen doen, niet geliefd te zijn… De ziekte van haar broertje slokt veel aandacht van haar moeder op en met de scheiding van haar ouders is ze nog niet in het reine. Wie tussen de lijnen leest, zal snel merken dat Bianca die onzichtbaarheid ook zelf in de hand werkt. Ze voert in feite een gevecht met zichzelf: aan de ene kant wil ze graag gezien worden, aan de andere kant sluit ze zich graag van de wereld af. Dan gaat ze op haar geheime plekje of op haar kamer zitten nadenken. Tot grote frustratie van haar moeder.
‘Voor iemand die niks doet,’ zegt ze, ‘val je verschrikkelijk op. Je bent hier en daar en dan weer weg, en dan weer thuis, je gaat alle kanten op, maar het gaat allemaal nergens naartoe. Je werkt mij op de zenuwen, en je werkt vooral ook jezelf op de zenuwen.’
Zoals ik al zei, is Tegenwoordig heet iedereen Sorry Bart Moeyaert ten voeten uit. We beleven in zestig korte hoofdstukken een halve dag uit het leven van Bianca. In die halve dag lijkt haar hele jonge leven vervat. De kracht van Bart Moeyaert zijn niet de woorden op zich, maar de voorzichtige dosering ervan. Zonder dat er veel gezegd hoeft te worden, krijg je toch een kleurrijk beeld van het gezin van Bianca. Of Perdón, zoals ze zichzelf op een bepaald moment noemt.
‘Perdón is een heel oude naam die bijna nooit meer wordt gebruikt,’ zeg ik. ‘Tegenwoordig heet iedereen Sorry.’
Ik herinner me nog dat ik, toen ik een jaar of veertien was, eens een brief schreef aan Bart Moeyaert (ik was fan van het eerste uur) en hem onder andere complimenteerde met het feit dat hij altijd originele namen wist te verzinnen voor zijn personages. Perdón is niet meer zomaar een originele naam. Het is een naam die de kern van het hele boek samenvat.
Meer over dit boek vertellen, zou zonde zijn. Je moet het, zoals alle boeken van Bart Moeyaert, zelf proeven, zelf conclusies trekken. Ook als je pas veertien bent. Volgens mij moet het een goede jonge lezer lukken om de boodschap uit dit boek te halen. De stijl van Bart Moeyaert is niet altijd gemakkelijk voor de jeugdige lezer. Tegenwoordig heet iedereen Sorry is zo beeldend dat het weinig inlevingsvermogen vraagt om je met Bianca te kunnen vereenzelvigen. Zeker als je veertien bent en die lastige puberjaren moet doorworstelen.
Tegenwoordig heet iedereen Sorry | Bart Moeyaert | Uitgeverij Querido (2018) | 128 pg. | +14
boek&babbel 
Een gedachte over “Tegenwoordig heet iedereen Sorry – Bart Moeyaert”