boek&babbel

In steen gebrand (The Fourth Wing) – Rebecca Yarros

Selectielezer worden voor de Leesjury heeft mijn leesgedrag serieus beïnvloed. Waar ik vroeger altijd zei: “Ik lees bijna alles, behalve feelgood en fantasy”, is dat laatste helemaal veranderd. Ik kies zelfs al zelf fantasyboeken uit, zonder dat die mij opgedragen worden. Deel 1 en 2 van de serie The Fourth Wing  van Rebecca Yarros belandden zo in mijn boekenkast.

Violet wordt door haar moeder – een meedogenloze generaal – gedwongen om de selectieproeven tot drakenrijder te volgen aan het Basgiath Oorlogscollege. Het is de gevaarlijkste van alle opleidingen en Violet heeft hier helemaal het lichaam niet voor. Ze was dan ook veel liever scribent geworden, zoals haar vader. Gelukkig voor de lezer wordt ze toch bij de drakenrijders ingedeeld, want dat zorgt voor spanning op bijna elke pagina.

Het begin van het boek las als een mix van De hongerspelen en Divergent (en volgens wie het gelezen heeft blijkbaar ook Harry Potter). Heel origineel was het dus allemaal niet, maar er gebeurt zoveel en de spanningsboog is voortdurend hard aangespannen. Daarom raasde ik door het boek heen. Het luisterboek stond op Storytel, dus elk vrij moment van mijn vakantie bracht ik in Basgiath door. Ik wou gewoon weten hoe het zou verdergaan.

Ik zou liegen als ik zei dat ik alles in dit boek even graag gelezen heb. Ik zag de term enemies to lovers de laatste tijd al vaak voorbijkomen. Je kan er bij de nieuwe lichting YA-boeken blijkbaar nog moeilijk onderuit komen. Laat ons zeggen dat Yarros mij in geuren en kleuren getoond heeft wat ik daaronder kan verstaan. Er zal hier wel een publiek voor zijn, maar daar behoor ik duidelijk niet toe. Op een bepaald moment werd het verhaal van Violet en haar enemie belangrijker dan het hoofdverhaal en daar was de auteur mij even kwijt. Ik hoef echt geen heel hoofdstuk beschrijving van een kus (en laat ons eerlijk wezen: Yarros lijkt nogal een fixatie te hebben voor monden en kussen). Of eindeloze onderbrekingen van het verhaal om te vertellen hoe de twee hoofdpersonages naar elkaar smachten. Toegegeven, het was allemaal pittig beschreven, maar ik werd er niet echt warm van. Violet daarentegen duidelijk wel 😉

Hoewel het niet mijn gewoonte is, ben ik sommige hoofdstukken een beetje diagonaal gaan lezen. Dat gaf mij meer tijd om helemaal ondergedompeld te blijven in de wereld van Navarre. Veel ervaring met draken heb ik nog niet, maar blijkbaar ben ik er toch meer door geboeid dan ik vroeger altijd dacht. Zonder de overdreven romantische hunkeringen heb ik dit boek echt graag gelezen. Ik liet er andere boeken voor liggen en ben ondertussen al gestart in het vervolg. Ik hoop wel op minder romantasy en meer echte fantasy. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen.

The Fourth wing: in steen gebrand | Rebecca Yarros | Uitg. Z&K (2023) | 592 pp. | Vert. uit het Engels door Mandy  van Oirschot