Ontmoetingen – YA-day in Gent

Young ben ik misschien niet meer, maar ik ben wel een adult die graag YA-boeken leest en stiekem hoopt er ooit een te schrijven. Daarom trok ik zaterdag naar de allereerste YA-day van Standaard Boekhandel. Ik ontmoette er zowel Vlaamse als internationale auteurs en stopte al hun tips in mijn mentale rugzak.

Goedele Ghijsen kwam op mij over als een lieve, bescheiden en zelfs een beetje een verlegen madam. Het stelde me gerust dat je geen grote bek moet hebben om goede boeken te schrijven. Het soort boeken dat zij schrijft, dat zou ik ook wel willen: kort en krachtig, maar met heel veel inhoud. Tijdens haar workshop stroomden de ideeën mijn hoofd binnen, vooral door de tools die ze aangaf om aan de slag te gaan. Onderstroom – vers van de pers – las ik ondertussen uit. Ik laat jullie snel weten waarom ik het zo goed vind.

Wat ik van Tom de Cock vooral onthouden heb, is dat hij net als ik vind dat je niet moeilijk moet doen over boeken. Dat niet iedereen een Tom Lanoye kan zijn (met alle respect voor de auteur in kwestie) en dat we scholieren niet om de oren moeten slaan met Harry Mulisch, Gerard Reve of andere kleppers die voor hun leeftijd niet bedoeld zijn. Ik hoop dat er veel leerkrachten en leerplanmakers in de zaal zaten.

Aline Sax bevestigde wat historische fictie is: het laat je de geschiedenis voelen. Geen enkel geschiedenishandboek kan op tegen een goede historische roman. Alleen die laat je voelen wat het is om als Duitse soldaat op het strand van Normandië te staan en de Amerikaanse vloot op je af te zien stevenen (haar woorden). Helemaal mee eens.

Met Chinouk Thijssen maakte ik achteraf nog een praatje. Ik was vooral benieuwd naar de Kluitman Novelles. Ik hou van de lage drempel die ze vormen voor leerlingen die niet graag lezen, maar die je daarom niet per se een ‘makkelijklezenboek’ in de hand moet duwen. Misschien waag ik me ooit zelf wel eens aan zo’n project. Chinouk gaf me alvast enkele waardevolle tips.

Nicole Arend loodste me binnen in de wereld van vampiers en half-vampiers en maakte me heel nieuwsgierig naar Vamps: Vers bloed. Benieuwd of deze vampiertrilogie echt zo verslavend is als iedereen beweert.

Karen McManus tot slot toonde me dat je overal inspiratie uit kan halen en dat je altijd stukjes van jezelf in je verhalen en je karakters verwerkt.

Ik kwam thuis met een hoofd vol verhalen en tonnen vol goesting om zelf in mijn pen te kruipen.