3 X in het gesticht

Zoals ik eerder al vertelde, ben ik meestal in verschillende boeken tegelijk aan het lezen. Door scha en schande heb ik geleerd dat het beter is om dan voor heel verschillende boeken te kiezen. Ooit ging het zo ver dat ik de personages uit twee boeken niet meer uit elkaar wist te houden. Nu probeer ik dus af te wisselen in genres. Af en toe gebeurt het toch nog eens dat twee boeken wel veel gelijkenissen vertonen. Ik had het voor met de laatste twee boeken die ik gelezen heb. In allebei speelde een instelling voor geesteszieken een belangrijke rol. Geen twee zonder drie, dus ik geef jullie nog een derde titel cadeau.

De Ripper connectie – Gerrit Barendrecht

Dit is het derde boek met Katz en De Morsain in de hoofdrol. Het lijkt erop dat De Morsain na een tripje naar Londen Jack the Ripper meegebracht heeft naar Amsterdam. Een reeks gruwelijke moorden tonen zijn handtekening, maar met een luguber extraatje: hij heeft het duidelijk op De Morsain gemunt. Tijdens het onderzoek krijgt Katz te kampen met PTSS en hij leert de binnenkant van het Buitengasthuis kennen.
Dit boek mocht ik lezen voor Hebban. Mijn volledige recensie kan je hier lezen.

Een kille rilling – Bernard Minier

Hoewel dit een boek van ruim 500 pagina’s is, las ik het in een sneltreinvaart. Dat heeft vooral te maken met de lugubere misdaden die gepleegd worden. Het begint nogal vreemd met de moord op een paard. Tot er plots ook lijken opduiken van slachtoffers die op een gelijkaardige manier aan hun einde gekomen zijn. Als er op de plaats delict DNA gevonden wordt van seriemoordenaar Julian Hirtmann, gaat inspecteur Servaz zijn licht opsteken in de zwaar beveiligde psychiatrische inrichting waar deze crimineel opgesloten zit. Ondertussen voert psychologe Diana Berg haar eigen onderzoek.
Dit eerste boek over Martin Servaz hakt er meteen stevig in. Hier en daar ergerde ik mij wat aan kleine overbodige zinnetjes, maar dat zullen we dan maar beginnersfoutjes noemen. Dat heb je wel vaker met debuten. Al bij al zal de plot goed ineen en zoals gezegd leest het boek als een trein. Ik ben in elk geval niet afgeknapt en heb deel twee – Huivering – al opgehaald bij de bib.

De engelen van Elisabeth – Els Florijn

Helemaal anders, maar daarom niet minder mooi is het historische De engelen van Elisabeth. Eigenlijk krijg je wel een beetje hetzelfde schrijnende beeld van de psychiatrie op het einde van de negentiende eeuw zoals in De Ripper connectie. Alleen wordt het verhaal nu van binnenuit verteld. Het verhaal speelt zich af in 1890. Elisabeth de Lange wordt ervan verdacht twee van haar kinderen omgebracht te hebben en komt hierdoor terecht in een psychiatrische inrichting. Ze overleeft het nauwelijks, maar klampt zich vast aan de hoop haar zoontje Jan terug te zien. Ontsnappen uit het gesticht is het enige waaraan ze kan denken.
Van het verhaal is mij vooral bijgebleven hoe gemakkelijk het in die tijd was om vrouwen krankzinnig te laten verklaren en hen weg te stoppen op een plaats waar ze echt krankzinnig dreigden te worden. De onwetendheid en de experimenten, maar vooral ook de plaats van de vrouw in de maatschappij werden heel treffend beschreven. Hoewel zich in het gesticht schrijnende taferelen afspeelden, had ik het op dat vlak wat moeilijk om het verhaal echt te ‘voelen’.

Psychiatrie spreekt sowieso altijd tot de verbeelding. Ik mag alleen hopen dat de praktijk vandaag veraf ligt met hoe het er in het verleden aan toe ging. Andere leestips over dit onderwerp zijn altijd welkom.

Met dank aan uitgeverij Mozaïek voor het recensie-exemplaar van De engelen van Elisabeth en Hebban.nl en uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor het exemplaar van De Ripper connectie.