Het overkomt me wel vaker: als ik van een thrillerreeks meerdere boeken snel na elkaar lees, dan worden de hoofdpersonages haast bekenden. Op een onbewaakt moment, terwijl ik helemaal niet aan het lezen ben, betrap ik mezelf er soms op dat ik aan die personages aan het denken ben. Ook al zijn het geen mensen van vlees en bloed, een goede auteur weet hoe zijn personages in het hoofd van de lezer blijven hangen. Graag stel ik mijn ‘boekenbekenden’ aan jullie voor. Yrsa Sigurdardottir laat jullie kennismaken met Huldar en Freyja.
Over de auteur:
Yrsa Sigurđardóttir (°1963) is met Huldar en Freyja niet aan haar proefstuk toe. Deze IJslandse thrillerauteur schreef eerder al een succesvolle serie rond advocate Thóra Gudmundsdóttir. Naast auteur is ze ook werkzaam als waterbouwkundig ingenieur in het noorden van IJsland. Ze schrijft niet alleen thrillers, maar ook jeugdboeken.
Huldar en Freyja
Als de lezer Huldar en Freyja leert kennen, is dat voor de personages in kwestie op een hekel punt. Huldar is politie-inspecteur die in het eerste boek D.N.A., bij gebrek aan personeel, prompt tot commissaris gepromoveerd is. De zaak die hij op zijn bord krijgt, is niet van de poes. In Reykjavik wordt een vrouw op gruwelijke wijze vermoord. Haar zevenjarige dochter had zich onder het bed verstopt en is dus hun belangrijkste getuige. Hier komt kinderpsychologe Freyja in beeld. Zij wordt opgeroepen om het meisje te ondervragen en haar ondertussen ook psychologische bijstand te bieden. Huldar en Freyja hebben elkaar echter eerder al ontmoet. Ze hadden een onenightstand en Huldar heeft daarbij gelogen over zijn beroep. De toon tussen de twee is meteen gezet.
Freyja had geen gemakkelijke jeugd en heeft moeten knokken om te komen waar ze nu staat in het leven. Dat is beter dan haar broer: die zit in de gevangenis. Toch is Freyja niet echt happy met hoe haar leven er op dit moment uitziet. Aan de ene kant hoopt ze op een betere toekomst, aan de ander kant heeft ze vaak de neiging bij de pakken te blijven zitten.
Wat Huldar vooral typeert is zijn onvermogen om met vrouwen om te gaan. Hij heeft nog steeds een boontje voor Freyja, maar door zijn stuntelige pogingen om dat duidelijk te maken, drijft hij hen steeds verder uit elkaar. Ook met andere vrouwen lukt het hem niet om begrepen te worden.
De interactie tussen Freyja en Huldar loopt als een rode draad door de serie. Ook aan het verleden van de personages wordt telkens veel aandacht besteed. Dat komt de vaart van de boeken niet altijd ten goede, maar het maakt hen wel personages van vlees en bloed. In D.N.A. had ik soms nog het gevoel van Yrsa Sigurđardóttir net iets te hard haar best deed om ons die personages al zo goed mogelijk te schetsen. Dat lijkt ze in Vortex en R.I.P. als ietsje los te kunnen laten, zodat die kennismaking nu iets meer geleidelijk verloopt. Toch doet ze soms nog iets te hard haar best. Dat neemt niet weg dat ik toch benieuwd ben hoe het hen verder zal vergaan.
De boeken met Huldar en Freyja in de hoofdrol:
In Reykjavik wordt een jonge vrouw op gruwelijke wijze vermoord. Haar zevenjarige dochter verstopt zich onder haar bed en is de enige getuige. Wanneer niet veel later een tweede vrouw op eenzelfde manier ter dood wordt gebracht, staat de politie voor een raadsel: wat is het verband tussen de twee vrouwen?
Voor commissaris Huldar is het de eerste zaak in zijn nieuwe functie. Hij moet daarbij samenwerken met psychologe Freyja, die het getraumatiseerde meisje onder haar hoede heeft. De samenwerking wordt extra gecompliceerd door hun onenightstand, waarbij Huldar Freyja voorloog over zijn leven.
Ondertussen ontvangt een radioamateur gecodeerde berichten die de slachtoffers met elkaar in verband brengen, maar niemand gelooft hem en hij besluit zelf op onderzoek uit te gaan.
Zoals gezegd had de auteur in dit eerste deel nog wat tijd nodig om haar personages te schetsen. Toch is dit geen verhaal voor gevoelige zielen. De moorden worden op een gruwelijke manier beschreven. Je zou bijna de ogen willen sluiten of wegkijken. De plot zit geweldig goed in elkaar en de ontknoping is heel verrassend. De trend is sowieso gezet voor een spannende reeks.
In Reykjavik wordt een tijdcapsule gevonden met daarin brieven van dertienjarige schoolkinderen die voorspellen hoe hun leven er in 2016 uit zal zien. Tussen de brieven bevindt zich ook een lijst met initialen van mensen die vermoord zullen worden. Hoewel de brief niet serieus wordt genomen, roept politieman Huldar de hulp in van kinderpsychologe Freyja bij de ondervraging van het kind dat deze boodschap schreef.
De gevonden brief wordt echter urgent wanneer verschillende lichaamsdelen opduiken in de stad, gevolgd door de moord op een man wiens initialen op de lijst voorkomen. Huldar en Freyja zullen de schrijver en de moordenaar moeten vinden, voordat die alle slachtoffers op de lijst heeft vermoord.
Een tienermeisje wordt op afschuwelijke wijze aangevallen in de bioscoop waar ze werkt. Even later ontvangen haar vrienden via Snapchat filmpjes waarop ze doodsbang om vergeving smeekt. Als haar dode lichaam eindelijk wordt gevonden, is het gemerkt met een ‘2’. Een tienerjongen wordt enkele dagen daarna op gelijke wijze omgebracht. Zijn levenloze lichaam is voorzien van een ‘3’.
Politiecommissaris Huldar wordt op het moordonderzoek gezet. Hij moet daarbij opnieuw samenwerken met Freyja, die wordt opgeroepen om de pubers te ondervragen. Samen gaan ze op zoek naar lichaam nummer ‘1’, dat hopelijk meer licht op de zaak zal werpen. Freyja is ervan overtuigd dat de moordenaar het slachtoffer is geweest van pesterijen, en nu wraak neemt. Zoals ze dat ooit zelf ook wilde doen.
Op een verweerd en somber lavaveld net buiten Reykjavik staat de Gallow Rock. Het is een plek waar ooit misdadigers werden geëxecuteerd, maar het is nu een toeristische bezienswaardigheid. Tot het moment dat er opnieuw een lichaam wordt gevonden, hangend aan de rots. De spijker in de borst van de man bewijst dat het geen zelfmoord is, en van het briefje dat met de spijker op het lichaam was gespietst is nog slechts een snipper papier overgebleven.
Wanneer de politie het appartement van de man bezoekt, wacht hun nog een raadsel: een vierjarige jongen is er moederziel alleen achtergelaten. Hij weet niet waarom hij daar is, lijkt geen verband te hebben met het slachtoffer, zijn ouders zijn spoorloos verdwenen, en zijn tekeningen laten zien dat hij getuige is geweest van iets vreselijks.
Terwijl rechercheur Huldar op de moordenaar jaagt en kinderpsycholoog Freyja op zoek gaat naar de ouders van de jongen, ontvouwt zich langzaam een verhaal van geweld en wraak.
- De pop
Wanneer er een oude verweerde pop wordt gevonden in de netten van een vissersboot, neemt een vrouw die mee naar huis voor haar jonge dochter. Dit vriendelijke gebaar heeft echter grote gevolgen, en vijf jaar later worden in dezelfde oceaan de resten van een onbekend menselijk skelet gevonden. Maar in een land waar zowat iedereen elkaar kent lijkt het onmogelijk dat niemand weet van wie dit skelet kan zijn.
Terwijl de zoektocht naar de identiteit voortduurt, doet Huldar onderzoek naar de moord op een dakloze drugsverslaafde en houdt Freyja zich bezig met een vermeende kindermishandeling in een pleeggezin. Er is een getuige die de zaken met elkaar zou kunnen verbinden, maar zij is onvindbaar: het meisje dat jaren geleden de pop cadeau kreeg.
- Stilte
Op een koude dag in Reykjavik verdwijnt een baby uit een kinderwagen. Op haar plek vindt de vader het lijkje van een ander kind. Het onderzoek naar de vermiste baby leidt al snel naar de draagmoeder. De dader van de verdwijning wordt echter niet gevonden, en de baby blijft spoorloos.
Elf jaar later overlijdt een meisje aan het mazelenvirus. Haar vader gaat op zoek naar de drager van het virus om wraak te nemen voor de dood van zijn dochter. Ondertussen wordt in een ander deel van de stad in een verlaten auto het lichaam van een vrouw gevonden.
Politieagent Huldar en kinderpsycholoog Freyja worden geconfronteerd met drie heel verschillende zaken, die met een onzichtbare draad met elkaar verbonden lijken te zijn. En alle drie de zaken worden omringd door een hoge muur van stilte.



2 gedachten over “Boekenbekenden: Huldar en Freyja van Yrsa Sigurđardóttir”