De 12 van 2020 #3: Ginevra – Simone van der Vlugt

Het is een liefde die ik te danken heb aan Thea Beckman en Paul Kustermans: mijn voorliefde voor historische romans. Ook in dit genre heb ik mijn favoriete auteurs: enkele jaren geleden las ik alles van Monaldi & Sorti, de boeken van Kate Mosse staan altijd hoog op mijn lijstje en in het Nederlandse taalgebied spant voor mij Simone van der Vlugt de kroon. Bij mijn 12 van 2020 stond dan ook een boek van haar: Ginevra.

Het verhaal

Het verhaal heeft een hoog Romeo&Julia-gehalte. In het middeleeuwse Florence wordt de zestienjarige Ginevra verliefd op de intelligente Antonio. Die houdt er echter nogal verlichte ideeën op na en valt daardoor in ongenade bij Ginevra’s vader. De twee zien geen andere uitweg dan samen te vluchten. Dat loopt helaas niet zoals het zou moeten en Ginevra moet noodgedwongen trouwen met een rijke weduwnaar. Maar dan breekt de pest uit in Florence…

Florence

Simone van der Vlugt heeft dit verhaal niet helemaal uit haar duim gezogen. De legende van Ginevra leeft al eeuwen in Italië. Er bestaan verschillende versies en dit is dus de meest moderne. Zoals steeds weet Simone van der Vlugt een heel levendig beeld te schetsen van de tijd waarin ze haar verhaal plaatst. Het middeleeuwse Florence komt voor je ogen tot leven. Hoewel je als lezer een mooi beeld krijgt van de tijdsgeest van de veertiende eeuw, zijn er toch een aantal zaken waar niet echt diep op ingegaan wordt. De verlichte ideeën van Antonio worden bijvoorbeeld wel aangehaald, maar wat de gevolgen zijn voor dit ‘averechtse’ denken wordt nergens echt in kaart gebracht. De auteur heeft dan ook maar 187 pagina’s nodig om haar verhaal te vertellen. De nadruk ligt duidelijk op de legende en dus op het liefdesverhaal.

Vrouw in de middeleeuwen

Ginevra zelf dreigt zich even te ontpoppen tot een rebelse meid die het keurslijf van brave dochter van zich af wil gooien. Toch verandert ze na haar mislukte vlucht in de gehoorzame echtgenote die ze verondersteld is te zijn. Wat ik interessant vond, was de manier waarop uitgelegd werd hoe de middeleeuwse rechtbank oordeelde bij de ontvoering van een jong meisje. Dit detail was relevant voor het verhaal en daarom wel goed uitgewerkt. Ook de manier waarop de pest de straten binnensloop en de stad in zijn greep kreeg, wordt op een heel beeldende manier weergegeven.

 Ook voor de jeugd

Tijdens het lezen zat ik voortdurend te denken dat dit boek ook heel toegankelijk is voor jongere lezers. En daarmee bedoel ik niet per se jongeren van boven de zestien. Ik denk dat een veertien-, vijftienjarige dankzij het eenvoudige taalgebruik en de levendige manier van vertellen evengoed van dit boek zal kunnen genieten. Het thema is universeel en voor alle leeftijden. Het boek is niet dik (kan heel belangrijk zijn voor die leeftijdsgroep) en het leest heel vlot weg. Lijkt me leuk om de jeugd op die manier met de middeleeuwen te laten kennismaken. Oké, de leerkracht in mij is blijkbaar nog niet helemaal verbannen.

Wat vond ik er nu van?       

Ik las al verschillende boeken van Simone van der Vlugt en normaal gezien heeft ze mij van in het begin helemaal mee. Ik moet eerlijk toegeven dat dat hier niet helemaal het geval was. In het begin vond ik het verhaal een beetje flauw. Misschien had dat wel met mijn mindset te maken: ik had echt de indruk een jeugdig liefdesverhaaltje te lezen. Voor mij mag er net iets meer achtergrondinformatie verweven worden. Gaandeweg lukte het me beter om me in te leven en uiteindelijk heb ik toch wel van het boek genoten. Het was een leuk tussendoortje, maar niet een boek dat bovenaan mijn lijst met historische verhalen terecht zal komen.

Ginevra | Simone van der Vlugt | Uitg. Ambo/Anthos (2017) | 187 pg.

Bekijk dit boek op bol.com

of ga naar je favoriete boekhandel en #kooplokaal.