Vorig jaar las ik voor Hebban Vissen praten niet. Ik wist het toen al: Tine Bergen kent haar vak. Met Zullen we het liefde noemen heeft ze dat wat mij betreft nog eens bevestigd.
Om eerlijk te zijn was ik in het begin niet zo ondersteboven van het verhaal. Terwijl ze een afspraakje heeft met haar minnaar, krijgt Esther telefoon. Haar zoontje zat in de auto terwijl die van de oprit bolde en de buurman doodreed. Voor zo’n kind is dat natuurlijk een traumatische gebeurtenis, maar toch lijken de reacties een beetje buiten proportie.
Zonder dat je het merkt (je denkt immers nog altijd over een banaal ongeluk te lezen) verandert de sfeer echter. Er is heel veel wat onderhuids broedt en het zou zonde zijn om er hier veel over te vertellen. Daarom is dat zo’n moeilijk boek om een recensie over te schrijven. Ik wil eigenlijk helemaal niets verklappen. Je moet dit boek niet zomaar lezen. Je moet het ervaren. Alleen zo kan je begrijpen waarom dit zo’n sterk boek is.
Zou ik het een thriller noemen? Misschien niet. Psychologisch is het des te meer. Net als in Vissen praten niet worden verborgen gevoelens blootgelegd. Gevoelens waarvan de personages zich vaak zelf niet bewust zijn. We denken dat we de waarheid in pacht hebben, maar houden onszelf alleen maar voor de gek.
Een kleine speurtocht bevestigt mijn vermoeden: Tine Bergen is zelf moeder van een zoon van negen en een dochter van zes. Dat is waarschijnlijk de reden waarom jonge kinderen in haar laatste boeken zo’n belangrijke rol spelen. En ongetwijfeld ook de reden waarom ze zo goed weet hoe dat voelt: moeder zijn.
Je krijgt je kinderen alleen in bruikleen. Ze weet het.
Ja, ze weet het en ze weet verdomd goed hoe ze hierover moet schrijven. Hoe je als moeder alles doet om je kind te beschermen. Maar ook hoe je het als ouder helemaal fout kan doen. Hoe je binnen dat hele verhaal ook voor jezelf moet zorgen. En zoveel meer…
Ik kan misschien niet veel vertellen over de inhoud, maar dit zeker wel. De titel is er boenk op. Dit boek gaat over liefde in al zijn facetten. Over hoe je er helemaal ondersteboven van bent. En dat kan zowel iets goed zijn als iets slecht.
Dit wordt waarschijnlijk mijn kortste bespreking ooit. Je snapt het wel als je het boek leest. Hoop ik.
Zullen we het liefde noemen? | Tine Bergen | Uitg. Vrijdag (2020) | 262 pg.
Bekijk dit boek op bol.comof steun je favoriete boekhandel en #kooplokaal.
Met dank aan uitgeverij Vrijdag voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 