boek&babbel

In Horen, zien, zwijgen laat J.D. Barker ons voor het eerst kennismaken met ‘de moordenaar van het vierde aapje’, of kortweg Aap. Het is het begin van een bloedstollende trilogie, niet voor gevoelige magen en zielen.

Detective Sam Porter wordt bij een ongeval geroepen, ook al is hij eigenlijk nog niet terug in actieve dienst. Het slachtoffer doet immers een heleboel alarmbellen rinkelen. Bij het lichaam wordt een klein wit doosje gevonden met een zwarte strik eromheen. Dit is de signatuur van een seriemoordenaar die al een hele tijd Chicago teistert. Zijn modus operandi: hij ontvoert kinderen en stuurt de ouders daarna eerst een oor, daarna een oog en tenslotte de tong. De vondst van het laatste doosje doet vermoeden dat de moordenaar zich onder de bus geworpen heeft, maar dan blijft de vraag: kunnen ze het laatste slachtoffer op tijd vinden? De tijd dringt en niets is wat het lijkt.

Op het lichaam van het slachtoffer wordt ook een dagboek aangetroffen. In heel koele bewoording vertelt de moordenaar zijn levensverhaal. Die passages zijn zo kil, dat de rillingen je over de rug lopen. Op een gruwelijk onverschillige manier doet een kind verslag van de gruwelijkste misdaden. Wie nog nooit echt heeft kunnen bevatten hoe een psychopaat denkt en voelt, kan het nu aan den lijve ondervinden.

Het verhaal wordt zowel verteld vanuit het perspectief van het slachtoffer als dat van de politie. De stukken uit het dagboek geven dan weer een inkijk in het hoofd van de dader. Als lezer krijg je hierdoor een heel bevreemdend gevoel. Je denkt meer te weten dan de politie en het slachtoffer, maar is dat eigenlijk wel zo? Door dat wisselende perspectief leer je de personages ook echt kennen. Vaak heeft een eerste deel van een serie eerst enkele hoofdstukken nodig om de personages en hun situatie uit de doeken te doen. Hier is dit echter niet het geval. Je wordt meteen middenin de actie gegooid. De auteur gooit voortdurend lijntjes uit en de lezer moet geduld hebben om ze aan elkaar te knopen.

Sterk in het verhaal is dan ook de psychologische diepgang van de personages. De dilemma’s van Sam, de wanhoop van het slachtoffer en ook de manier waarop Aap gevormd wordt tot wie hij is, zijn sterk in beeld gebracht. J.D. Barker slaagt erin dit zodanig in het verhaal te verweven, dat het nergens tekortdoet aan het tempo. Zoals ik al zei: de tijd dringt en dat zal je als lezer ook geweten hebben. In korte hoofdstukken raas je door het verhaal heen. Om dan pas op de plaats te maken met een kanjer van een cliffhanger. Je kan haast niet niét uitkijken naar het vervolg.

Horen, zien, zwijgen | J.D. Barker | Uitg. Boekerij (2018) | 419 pg. | Vert. uit het Engels door Jan Pot

of steun je favoriete boekhandel en #kooplokaal.