Ik las na elkaar twee totaal verschillende boeken, maar wel met een opvallend zelfde thema: eenzaamheid. Het eerste boek was Daar waar de rivierkreeften zingen van Delia Owens. Het andere was de Noorse thriller De therapeut van Helene Flood.
Sara werkt als psychologe met jongeren. Ze doet dit in haar eigen huis. Een huis dat ze samen met haar man Sigurd volop aan het renoveren is. Tot Sigurd op een dag spoorloos verdwijnt en zijn levenloze lichaam enkele dagen later gevonden wordt. Niet alleen moet Sara verwerken wat er gebeurd is, ze voelt zich ook niet meer veilig in haar eigen huis: dingen die verplaatst zijn, voetstappen op zolder… Ze is bang dat ze zelf haar verstand verliest.
Psychologie
Aan alles kan je merken dat Helene Flood zelf psychologe is. Ze geeft een eerlijke inkijk in het werk van een therapeut. Dat dit soms een eenzame job kan zijn en dat het niet altijd even spannend is als het voor de buitenwereld lijkt, is wel duidelijk. Het lijkt me ook lastig om zo goed in staat te zijn jezelf te analyseren en je daarom zorgen te gaan maken over je eigen geestelijke gezondheid. Het is duidelijk: Helene Flood weet waarover ze het heeft. De tekening van de personages is dan ook heel accuraat.
Subtiele spanning
Wat me ook opviel – en waar ik enorm van hield – is de subtiele manier waarop de toon doorheen het verhaal verandert. In de proloog en de eerste hoofdstukken zie je een gelukkig getrouwd koppel. Een attente Sigurd verlaat op een tedere manier zijn vrouw om met twee vrienden op weekend te vertrekken. Halverwege de ochtend laat hij nog een lief berichtje achter op haar telefoon. Het huis, dat eerst bijna geïdealiseerd wordt, blijkt later toch een bron van ergernis geweest te zijn. Het huwelijk was toch niet zo rooskleurig. De neuzen stonden toch niet altijd dezelfde kant op gericht. Die kleine barsten, die op sommige momenten toch serieuze scheuren lijken te worden, komen mondjesmaat aan bod. Die subtiele manier om de sfeer om te draaien vond ik dus fantastisch.
De spanning zit er eigenlijk al van bij het begin goed in. Het gaat daarbij niet om razendsnelle acties, maar wel om de onderhuidse spanning die voortdurend aanwezig is: de verdwijning van Sigurd, de vreemde geluiden en gebeurtenissen in en om het huis, de spanning die er hing tussen Sigrud en Sara, de eenzaamheid van Sara, de vreemde relatie tussen Sara en haar vader… Allemaal elementen die knap uitgewerkt zijn. De verschillende verhaallijnen passen haarfijn in elkaar en maken van De therapeut een psychologische thriller die dat etiket waardig is.
De therapeut | Helene Flood | Uitg. Cargo (2020) | 351 pg. | Vert. uit het Noors door Lammie Post-Oostenbrink
Bekijk op bol.comof steun je favoriete boekhandel en #kooplokaal.
Met dank aan uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 