boek&babbel

Hoe graag we ze ook zien, we moeten het durven toegeven: de meeste boeken zijn er puur voor de consumptie: we lezen we, we spreken er even over en dan vergeten we ze weer. Ze staan nog eventjes in de kast te verstoffen of vliegen meteen in een doos voor de rommelmarkt, de kringloopwinkel of een boekenruilkastje. Er zijn echter ook van die pareltjes die een speciaal plekje krijgen op de plank. Van die boekjes die je af en toe eens terug vastpakt om erin te bladeren, te kijken, een stukje terug te lezen. De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackezie valt zeker binnen deze categorie.

De tekst

De tekst, vertaald door Arthur Japin, is mooi in zijn eenvoud. Het is geen – en aan de andere kant dan wel weer – een groot verhaal. De jongen zit uit te kijken over de wildernis. Hij zit vol vragen en zoekt een thuis. De mol droomt vooral van taart en zit vol wijsheden. Op hun tocht ontmoeten ze de vos. Die is vooral stil. Het paard is de grootste en zachtaardigste van het viertal. Samen gaan ze op pad, ontmoeten ze elkaar en ook een beetje zichzelf. In een spel van vraag en antwoord volgt de ene wijsheid de andere op. Dit boek gaat over vriendschap, over geloven in en houden van jezelf en de ander. Over durven spreken en willen luisteren. De taal is heel eenvoudig, zodat het – zoals de auteur zelf zegt – geschikt is voor lezers die evengoed acht als tachtig kunnen zijn.

De vorm

Het boek springt er vooral uit door zijn vorm. De illustraties zijn prachtig. Ze vormen een verhaal op zich. Je kan ernaar blijven kijken. Sommige zijn echte schilderijtjes geworden. Je zou ze ook aan de muur hangen. Bovendien is de bladspiegel bewust heel licht en open gelaten. Geen drukte op de pagina’s en dat past perfect bij de sfeer van het boek. Wat nog het meest opvalt, is het lettertype. Charlie Mackezie koos ervoor zijn tekst met de hand te schrijven. De mooie kalligrafische letters hadden geen betere aanvulling kunnen zijn op de pentekeningen. Het boek op zich is gewoon ook een luxe-uitvoering: hardcover, dik papier, rug met goudkleurige letters… een echte geschenkboek eigenlijk.

Het geheel maakt het boekje zo bijzonder dat het zeker een permanente plaats in de boekenkast verdiend heeft. Ik denk dat ik er nog vaak doorheen zal bladeren, al was het maar om het leven af en toe ook eens te relativeren. Daarom verklap ik alvast het lievelingsgezegde van de mol:

Staat het water je tot aan de lippen, neem dan een taartje.

De jongen, de mol, de vos en het paard | Charlie Mackesy | KokBoekencentrum (2020) | 128 pg. | Vert. uit het Engels door Arthur Japin

of #kooplokaal.

Met dank aan Uitgeverij KokBoekencentrum voor het recensie-exemplaar.