boek&babbel

Het is niet een genre waar ik snel naar grijp. Vraag me niet waarom, want het fascineert me wel. Eens lekker griezelen kan deugd doen. Daarom waagde ik mij aan De denkbeeldige vriend van Stephen Chbosky.

Het achterplat deed me denken aan Stephen King, hoewel ik ook van de King of Horror nog niets gelezen heb. Alle ingrediënten voor een goed horrorverhaal zitten erin vervat. Een jongetje van zeven komt in een nieuw stadje terecht. Geen vader, alleen een moeder die op de vlucht is voor een gewelddadig vriend en hoopt op een beter leven. Een luguber bos waar vijftig jaar geleden een ander jongetje van zeven verdween. En natuurlijk Christopher, die zich steeds vreemder gaat gedragen. Voeg daar een vleugje magie en een gevecht tussen goede en kwade krachten aan toe en je zit gebeiteld.

Het begin van het verhaal is veelbelovend. Christoffer is een bang, onzeker en eenzaam jongetje dat nog maar eens verhuist. Zijn moeder waakt als een leeuwin over haar welp. Dat zal later in het verhaal meerdere keren blijken. Het bos dat aan hun huis grenst, heeft een bijzondere aantrekkingskracht op de jongen. Als lezer merk je al snel dat die aantrekkingskracht iets bovennatuurlijks heeft. En dan verdwijnt Christoffer… Zes dagen later wordt hij gevonden en vanaf dan neemt het verhaal een nieuwe wending.

Hier en daar fronste ik als niet-ervaren horrorlezer eventjes de wenkbrauwen. Sommige dingen waren wel heel toevallig en de wonderen volgen elkaar in het begin nogal snel op. Tot ik mezelf tot de orde riep dat dit er allemaal bij hoort. In het begin van het verhaal wordt de metamorfose van Christoffer en zijn vrienden mondjesmaat duidelijk. Het verhaal was van in het begin razend spannend en het duurde niet lang voor ik door de eerste drie delen heen was.

Daarna kantelde het helaas. Na verloop van tijd worden bepaalde elementen zo vaak herhaald, dat ze storend worden. Chbosky had bijna achthonderd pagina’s nodig om zijn verhaal te vertellen, terwijl het met minstens een kwart minder waarschijnlijk een sterker boek geworden zou zijn. Je hebt van die boeken waarin het midden een beetje voortkabbelt en het einde dat dan weer ruimschoots goed maakt. Bij dit boek durf ik dat echter niet te zeggen. Die herhalingen waaraan de auteur zich schuldig maakt, nemen in de eindfase proporties aan die de spanning eerder breken dan helpen.

Het boek heeft me nieuwsgierig gemaakt naar de boeken van Stephen King, maar het heeft me zeker geen horrorfan gemaakt. Daarvoor was het verhaal soms te geforceerd en zeker te lang uitgesponnen. Jammer. Ik had er meer van verwacht.

De denkbeeldige vriend | Stephen Chbosky | Uitg. AW Bruna (2019) | 779 pg. | vert. uit het Engels door Saskia Peterzon-Kotte

Met dank aan uitgeverij AW Bruna voor het recensie-exemplaar.