Ik weet niet hoe het komt, maar als ik het woordje ‘feelgood’ hoor, dan krult mijn neus bijna automatisch omhoog. Ik denk altijd automatisch aan zwijmelende liefdesverhaaltjes met veel pathetiek en weinig inhoud. Ik weet het, ik ben ongetwijfeld bevooroordeeld en veel feelgoodlovers staan nu waarschijnlijk te steigeren. Uiteindelijk vond ik dat de tijd rijp was om het toch eens uit te testen. Ik liet me overhalen om Alles op alles van Marijke Vos te lezen. Lees dit dus alsjeblieft niet als een objectieve recensie, want dat is het niet.
Het verhaal
Als haar oudtante in het ziekenhuis belandt, besluit Nadja naar Engeland af te reizen om een oogje in het zeil te houden. Het huis van tante Ella staat aan de rand van een groot landgoed: Stonewood. Als kind fantaseerden zij en haar zus altijd over het leven in het verlaten landhuis. Nu dreigt het landhuis gesloopt te worden. Het moet plaats maken voor een ultramodern appartementencomplex. Nadja besluit om samen met een plaatselijk schildersclubje actie te ondernemen. Tussendoor leert ze ook nog eens een knappe dokter kennen en krijgt ze het aan de stok met de projectontwikkelaar.
Wegdromen
Ik had mezelf dus voorgenomen om geheel onbevooroordeeld aan het boek te beginnen. Heel snel liep ik rond op het Engelse platteland en durfde ik weg te dromen naar een landhuis vol pracht en praal, oude glorie, luxueuze feesten en kamertjes, trappen en geheime gangen voor de bedienden. Dat er een stukje geschiedenis in voor kwam, hielp ook wel. Ook ik had het landhuis willen redden en in het knusse dorpje willen rondlopen.
En mijn vooroordelen?
Mijn vooroordelen ben ik toch niet helemaal kwijt geraakt. Het verhaal wordt, zoals ik voorspeld had, bevolkt door schoon volk: een blonde, blauwogige dokter en een knappe, donkerharige, arrogante projectontwikkelaar. Het zal je wellicht niet verbazen dat ze allebei dingen naar de hand van dezelfde jonge deerne. Vermoedelijk kunnen de die hards onder jullie ook al raden wie er uiteindelijk mee gaat lopen. De oplossing die uiteindelijk uit de lucht komt vallen, zie je van ver aankomen en doet je denken: had ik maar eens zoveel toevallig geluk in mijn leven.
Schrijfstijl
Toch heb ik me niet verveeld of geërgerd. Het boek is heel vlot geschreven. Marijke Vos heeft een aangename schrijfstijl. De dialogen zijn scherp en het schildersgroepje zorgt voor de nodige humor. De beschrijving van het idyllische landschap en de ‘heldendaden’ die de personages uithalen, zorgen voor de nodige luchtigheid. Je waant je zo in het huisje van Ella. Alleen in de romances kon ik me niet zo goed inleven (maar dat zal dan wel weer met die vooringenomenheid te maken hebben).
Besluit
Ik denk niet dat ik al zo ver ben dat ik zelf een feelgood roman zou kopen. Ik ga er wel uit onthouden dat het leuk kan zijn om je verstand eens helemaal op nul te zetten je gedachten te laten wegdrijven naar oude landhuizen en dromen die uitkomen. Zolang het niet te melig wordt, kan ik mij er wel in vinden. Misschien. Voor af en toe een keer.
Alles op alles | Marijke Vos | Loft Books (2019) | 277 pg. | Alleen als e-boek verkrijgbaar.
Met dank aan Loft Books voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 