We hebben er lang op moeten wachten, maar nu is hij terug, publiekslieveling nummer 1 als het om de boeken van Karin Slaughter gaat: Will Trent. Dankzij HarperCollinsHolland mocht ik Laatste weduwe al lezen voor het verscheen. Ik voelde me als een kind bij wie de Sint in mei komt.
Het verhaal
Michelle Spivey, wetenschapper aan het Center for Disease Control, wordt op klaarlichte dag ontvoerd voor de ogen van haar dochter. Een maand later gebeurt hetzelfde met Sara. Als de aarde schudt en de campus van Emory opgeschrikt wordt door een aantal explosies, stevenen Sara en Will erop af om hulp te bieden waar het kan. Nog voor ze Emory bereiken, loopt het volledig uit de hand. Sara wordt ontvoerd en Will blijft verweesd achter. Na een helse rit belandt Sara in een kamp in de bergen, waar ze gevangen gehouden wordt door een radicale groepering. Wat ze precies van haar verwachten en met haar van plan zijn, is niet meteen duidelijk.
Ondertussen is Will een wrak. Hij is niet zonder kleerscheuren uit de confrontatie met de criminelen gekomen en gaat kapot aan schuldgevoel. Vastbesloten Sara te redden, verbijt hij de pijn en gaat hij undercover om haar uit de klauwen van de groepering te halen. Ondertussen stoppen ook Amanda en Faith niet tot ze de onderste steen boven gehaald hebben.
Levensechte Will en Sara
Al na enkele bladzijden weet je het weer: dit is waarom je alle boeken van Karin Slaughter werkelijk verslindt. Nog voor je twee hoofdstukken ver bent, zit je al te nagelbijten. De manier waarop je meteen de actie intuimelt is niet het enige. Karin Slaughter blijft er ook in slagen om van Will en Sara mensen van vlees en bloed te maken. Sara is dan wel ongelooflijk intelligent, ze is niet onverwoestbaar. Ze is bang, kwetsbaar en onzeker. Ze vreest voor haar leven en dat van duizenden Amerikanen. Ze huilt, verliest de moed… en dat maakt haar zo menselijk.
Ook Will is geen superman. Hij is lichamelijk gebroken na de ontvoering van Sara. Bovendien blijft hij een kleine hulpeloze kleine jongen als hij de confrontatie met Sara’s familie moet aangaan. Niets zelfvertrouwen. Zijn minderwaardigheidsgevoel heeft iets aandoenlijks. Daartegenover staat zijn vastberadenheid Sara te redden. Ook Will is geen superheld. Ook hij twijfelt, verliest de moed, wordt bijna radeloos van verdriet en schuldgevoel. Maar hij is gehard door het leven en dat maakt hem sterker dan hij zelf vermoedt. Je kan niet anders dan hem in je hart sluiten.
Brandend actueel
Het thema van Laatste weduwe is helaas brandend actueel. Rechts extremisme, racisme, vrouwenhaat… het zit er allemaal in verweven. Karin Slaughter geeft de extremisten een stem, maar op een heel subtiele manier slaagt ze erin hun verhaaltjes en doctrines te doorprikken. Bovendien zijn ze, volledig Slaughter-style heel wreed en malen ze niet om een slachtoffer meer of minder. Niet alleen de mannen, maar ook de vrouwen moeten hierin niet onderdoen. Ook dit zijn we van Karin Slaughter gewoon: een flinke portie bloedvergieten op zijn tijd.
Het was – ondanks het thema dat alweer naar de keel grijpt – een aangenaam weerzien met Will Trent en Sara Linton. En zoals ik het zie, is Karin Slaughter haar zielekinderen nog niet beu en mogen we meer van dat verwachten. Wat mij betreft: heel graag!
Laatste weduwe | Karin Slaughter | HarperCollins (2019) | 494 pg. | Vert. uit het Engels door Ineke Lenting
Met dank aan HarperCollinsHolland voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 