Een verjaardag met een rouwrandje

Hieperdepiep en joepiejee! Vandaag bestaat boek&babbel precies een jaar. Het blijft nog steeds work in progress, maar ik leerde al veel bij, kreeg veel leuke reacties, schaarde al enkele supporters achter mij.

Ik vier deze verjaardag met een dubbel gevoel. Mijn grootste supporter heeft de start van boek&babbel nooit mogen meemaken. Sterker nog: zij is, zonder het ooit te weten, de drijvende kracht achter dit blog.

Vorig jaar bracht ik bijna elke zondag in Tongerlo door. Mijn oudste dochter volgde er een opleiding en ik vulde er mijn tijd soms met werken, maar heel vaak ook met wandelen, lezen, schrijven, plannen maken en bellen en sms’en naar het thuisfront. Mama was toen al heel ziek en zou eind oktober sterven. Daarom zal die herfst voor mij altijd een weemoedige herinnering blijven. Ik stortte mij op de twee dingen die mij altijd troost bieden: lezen en schrijven. Net zoals ik in mijn tienerjaren alles van mij afschreef in mijn dagboek, voelde ik ook nu weer de drang om alles neer te pennen. Het idee om met een blog te beginnen, is vanuit die schrijfdrang ontstaan.

Ik kan dus niet aan de start van boek&babbel terugdenken, zonder aan mama te denken. Ze was onbewust de motor voor de stap die ik toen gezet heb en met alles wat ik hier post, zit ze telkens over mijn schouder mee te lezen. Ik weet dat ze fier geweest zou zijn en dat ik met haar mijn grootste fan verloor. Daarom is voor mij elke verjaardag van boek&babbel een eerbetoon aan haar.