Jeugdboekenmaand. Alle spots op het jeugdboek met dit jaar als thema Eureka. Dan ga je je als leerkracht natuurlijk afvragen: wat doe ik met die jeugdboekenmaand? Ik kan de leerlingen overladen met boekentips. Ik kan projecten uitwerken. Ik kan me als een echte ‘boekenlokker’ op de leerlingen storten. Ik deed niets van dat alles.
Ik liet hen lezen. Een uur lang. De avond ervoor had ik een mailtje gestuurd met de mededeling dat iedereen een boek mocht meebrengen naar de klas. Het mocht hun volgende boek voor hun leesopdracht zijn, het mocht ook gewoon een boek zijn dat ze al aan het lezen waren of heel graag wilden lezen… Geen verplichtingen. De keuze volledig vrij. Op twee jongens na, die – eerlijk is eerlijk – wel eens vaker iets vergeten, had iedereen een boek bij. Die twee werden linea recta naar de schoolbib gestuurd en vonden er ook hun ‘goesting’.
De bedoeling was dat we eerst een les zouden afwerken en dat ze daarna nog een half uurtje zouden kunnen lezen. Mijn mond zakte open van verbazing toen de meisjes vroegen of ze niet meteen mochten beginnen met lezen. Oké, ik ben niet naïef en ik dacht: dat vragen ze alleen omdat ze geen zin hebben in les. Aan de andere kant: ze hadden wel (bijna) allemaal een boek bij en het lag werkelijk klaar op hun bank. Je moet weten dat ik in het begin van het schooljaar met de handen in het haar zat omdat ik nog maar zelden zo’n afkeer voor lezen gevoeld had bij mijn leerlingen. En nu vroegen ze om te mogen lezen. Ik ging dus overstag.
Het was muisstil in de klas. Niemand keek op of om. Zalig was dat! En toen na vijftig minuten de bel hen uit hun trance haalde (geloof me, daar leek het echt op), kwam de vraag – van mijn leerlingen die beweren een hekel aan lezen te hebben – of ze na de speeltijd nog een uurtje mochten doorlezen. Ik ging weer overstag, want ah, het is jeugdboekenmaand. En lezen deden ze! Een gelukkige boekenjuf kon tevreden het weekend in.
boek&babbel 