Deze week deed ik een beetje dwars. Ik stelde geen jeugdboek voor. We zitten nog volop in de Poëzieweek. Daarom moest de keuze dus wel vallen op een dichtbundel. Zoals ik al zei, deed ik een beetje dwars. Ik koos voor Jij bent de liefste van Hans en Monique Hagen.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik getwijfeld heb of ik dit boek wel zou meenemen. Het is namelijk een dichtbundel die geschreven is voor kinderen van 5 tot 8. Kleuters dus. Toen dacht ik: waarom mag het in de Poëzieweek niet eens gemakkelijk? Het is leuk leerlingen boven zichzelf uit te laten stijgen als ze poëzie leren begrijpen. Soms mag het echter ook eens puur plezier zijn. Soms mogen ze ook eens herinnerd worden aan waar het voor hen allemaal begon.
Dat het boek voor kleuters geschreven is, valt op aan de onderwerpen die gekozen werden: oma en opa, de nacht, een nieuwe baby, logeren…
DRUPPELTJES VERDRIET
soms
val ik hard
dan huilt mijn knie
tranen rood van bloed
en uit mijn ogen
druppeltjes verdriet
soms
val ik zacht
dan huil ik niet
Het zijn echter niet zomaar ‘versjes’ over alledaagse dingen. Hans en Monique Hagen spreken aan de ene kant de eenvoudige taal van kinderen, maar leren diezelfde kinderen ook op een andere manier naar de wereld kijken.
GROTE VOETEN
mijn nieuwe schoenen
zijn zo groot
de hele wereld
past eronder
Een groot boek over kleine thema dus. Een boek dat bovendien prachtig geïllustreerd is door Marit Törnqvist.
Ik vond er bovendien een gedicht dat ik met mijn leerlingen in de klas even goed nog kan bespreken. Alleen al omdat het volgens mij verwoordt wat poëzie is. Je bent nooit te oud om van een gedicht te genieten en daarom koos ik voor dit gedicht:
ONZICHTBAAR
een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint
Jij bent de liefste | Hans en Moniue Hagen | Uitg. Querido (2000) | 50 pp.
boek&babbel 