Het zal wel een gat in mijn cultuur zijn, maar ik had nog nooit van Knausgård gehoord. Tot de bibliothecaris me vertelde dat in CC De Brouckère in Torhout ‘Knaus’ geprogrammeerd stond. En of ik het zag zitten om samen met de leeskring de inleiding te verzorgen. Ik hou wel van een uitdaging en zonder goed te weten waaraan ik me mocht verwachten, stemde ik toe. Ik kon op onderzoek.
Wie is Knausgård?
Karl Ove Knausgård is een Noorse schrijver. Als hij op een bepaald moment in een schrijfdip terechtkomt – of zeg maar een heuse writer’s block – besluit hij zijn eigen verhaal neer te pennen. Deze heel persoonlijke en vooral heel eerlijke autobiografie mondt uiteindelijk uit in een zesdelige serie: Mijn strijd. In elk deel neemt de auteur een ander aspect van zijn leven onder de loep. De serie deed heel veel stof opwaaien, in binnen- en buitenland. Na het verschijnen ervan werd Knausgård tot literaire rockster gebombardeerd, hoewel zijn tegenstanders dat anders zagen. De kracht van de werken zit hem in de absolute eerlijkheid. De werkelijkheid wordt niet mooier voorgesteld dan ze is. Dingen die wij bijna niet durven te denken, zegt hij hardop. Onbeschaamd. Ik las nog maar vijftig bladzijden van Vader, deel 1 in de reeks, en was meteen om.
Wie is Alexia Leysen?
Alexia Leysen is een jonge, getalenteerde regisseur, auteur en fotografe. Zij was enkele jaren geleden ook de initiatiefneemster van Dagen Zonder Vlees. In 2013 richtte ze samen met Greet Jacobs het theatercollectief BRUT op. Voor elk nieuw project werken ze samen met andere mensen. Sinds 2016 is Alexia de drijvende kracht achter BRUT. Naast theatermaker is ze ook fotografe. En naast al die informatie die je zo van het internet kan plukken (zie https://brut.onl/) is ze vooral ook een heel toffe madam die interessante dingen te vertellen heeft.
Wat is KNAUS?
Toen Alexia Mijn strijd aan het lezen was, werd ze erdoor geraakt. Ze voelde gewoon dat ze er iets mee moest doen. Dat ‘iets’ werd uiteindelijk een theatermonoloog, waarvoor ze samenwerkt met Valentijn Dhaenens. Nadat ze eerst een eerste versie schreef, ging ze samen met Valentijn aan de slag. Ze kneedden, vervormden, schaafden, knipten en kneedden nog meer, tot van Knausgård alleen nog de essentie overbleef. Het stuk is geen biografie van de schrijver, maar een vraag van een kunstenaar – of zeg gerust ‘de mens’ – om gezien te worden. Dhaenens gaat de confrontatie met het publiek letterlijk aan. Hij schuurt aan onze ziel en opent de zijne. Het is heel duidelijk dat zowel Alexia als Valentijn stukjes van zichzelf in dit werk verweven hebben. Wat je ziet, is een zoekende mens. Een eerlijke mens. En als je helemaal eerlijk bent, dan zie je ook jezelf.
En ik?
Ik mocht Alexia Leysen dus interviewen. Eerlijk gezegd was ik wel een beetje zenuwachtig. Dat bleek achteraf totaal onterecht. Het werd een fijne babbel. De groep die de inleiding volgde was klein (wat het gezelliger maakte) en interactief. Ik vond het leuk dat er ook vragen uit het publiek kwamen en dat we daarop konden inspelen.
Een half uurtje is snel voorbij, maar toch heeft Alexia Leysen ons in die korte tijd heel veel verteld. Vond ik de voorbereiding naar dit interview al boeiend, dan was het interview zelf dat dubbel en dik. En de voorstelling was de kers op de taart. Alsof dat nog niet genoeg was, zaten Alexia en Valentijn achteraf gezellig in de foyer en konden we een gesigneerde theatertekst kopen.
Het was een totaal nieuwe ervaring voor mij, maar ik heb er enorm van genoten.
boek&babbel 