Toen ik De laatste stem van Graham Moore gelezen had, nam ik voor het eerst deel aan een LS Sterrenthrillers Leesclub op Facebook. Dat beviel me wel. De tijdsduur is kort, de vragen volgen snel op elkaar en toch is er voldoende interactie. Daarom waagde ik mijn kans bij een nieuwe leesclub, namelijk deze over Berouw van Sofie Sarenbrant. Ik koos voor het boek omdat het om een nieuwe Zweedse serie gaat, die heel lovend onthaald werd in eigen land.
Het verhaal
Op een ochtend ontdekt de zesjarige Astrid het lijk van haar vader. Het moordwapen, een keukenmes, wordt al snel gevonden en aangezien de vrouw van het slachtoffer door haar man mishandeld werd en een fortuin erft, is ze al snel hoofdverdachte. De zaak wordt er voor rechercheur Emma Sköld niet gemakkelijker op als die hoofdverdachte de beste vriendin blijkt te zijn van haar zus Josefin.
Matige spanning
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet onverdeeld enthousiast ben over Berouw. Van de Scandinaviërs weten we al dat het allemaal niet zo snel en flitsend moet en dat ze graag tijd maken om hun personages en omgeving uit de doeken te doen. Normaal gezien hou ik van die details. Toch zat ik hier al halverwege het verhaal toen ik bedacht dat er eigenlijk nog niets wezenlijks gebeurd was. De manier waarop de politie de zaak aanpakt, doet de wenkbrauwen fronsen. Eens Cornelia als hoofdgedachte aangeduid is, lijkt niemand nog verder te willen zoeken en in de verhoren komt niet veel nieuws aan het licht. Die kortzichtigheid stoorde mij een beetje. Eigenlijk had hoofdpersonage Emma weinig nieuws aan de zaak toe te voegen, behalve dan dat zij via haar zus extra informatie over Cornelia en haar dochter kon inwinnen.
Relaties
Beter uitgewerkt dan de whodunit op zich, waren de relaties van verschillende personages. Cornelia werd dus door haar man mishandeld en wou koste wat het kost haar dochtertje een beetje leven geven.
Josefin, de zus van Emma, dient als uitstekend opvangnet voor de radeloze Cornelia. Ze is een luisterend oor en een ideale oplossing als Astrid een paar dagen opgevangen moet worden. De vrouw verdient bijna een medaille. Ze heeft zelf drie jonge kinderen en een man op wie ze weinig kan rekenen. Haar huwelijk vertoont de nodige barsten. Toch cijfert ze zichzelf weg om anderen uit de brand te helpen.
Ook Emma heeft het niet gemakkelijk met de mannen in haar leven: haar ex Hugo kan maar niet aanvaarden dat het uit is tussen hen en haar huidige vriend Kristoffer lijkt ook niet de prins op het witte paard. Aan de ene kant schetst Sarenbrant Emma als een doodgewone zwangere vrouw, met de nodige twijfels en verlangens. Anderzijds zou je van een politievrouw soms toch wat meer daadkracht verwachten.
Schrijfstijl
Het is altijd moeilijk een vertaald werk op schrijfstijl te beoordelen. Ik ga er gewoon van uit dat een vertaler zo natuurgetrouw de stijl van de auteur in de vertaling probeert te leggen. Ik hoop dus altijd dat ik toch de stijl van de auteur zelf aan het bespreken ben. Op de een of andere manier kon je aan dit boek merken dat het om een debuut ging. De dialogen waren soms een beetje gekunsteld en ik miste een beetje de ‘show, don’t tell’. Misschien ligt het wel gewoon aan mezelf, word ik te kritisch door te veel te lezen. Aan de andere kant vind ik het voor mezelf ook een verrijking om op die manier naar een boek te kunnen kijken. Maar ik wijk af.
Samengevat
Sofie Sarenbrant toont met dit debuut dat ze het in zich heeft om gedegen personages neer te zetten. Wat plotuitwerking betreft had het voor mij net iets ingewikkelder, spannender en meer afgewerkt mogen zijn. Gelukkig eindigt het boek wel met een cliffhanger. Misschien dat ik het volgende deel dan toch nog een kans geef. Rome is ook niet op één dag gebouwd.
Berouw | Sofie Sarenbrant | Uitg. Luitingh-Sijthoff (2020) | 365 pg. | Vert. uit het Zweeds door Edith Sybesma
Bekijk dit boek op bol.comof steun je favoriete boekhandel en #kooplokaal.
Met dank aan uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 