boek&babbel

Ik mocht nog eens meelezen met de Club van Echte Lezers. Dit keer werd ik ingeloot voor een non-fictieboek. Hoewel, eens je aan het lezen bent, zou je bijna vergeten dat het om non-fictie gaat. Een biografie, een geschiedenisboek en een misdaadverhaal in één. Dat is De moordenaar, de advocaat en de schrijver van Casey N. Cep.

Zoals de titel al doet vermoeden, bestaat het boek uit drie grote delen. Het eerste deel vertelt de geschiedenis van dominee Willie Maxwell. Cep doet niet alleen het verhaal uit de doeken van deze geraffineerde seriemoordenaar, wiens schuld nooit voor de rechtbank bewezen is. Ze vertelt ook het verhaal van Alabama in de jaren zeventig van de vorige eeuw. De lezer krijgt er een geschiedenisles gratis bovenop. Zo wordt bijvoorbeeld uit de doeken gedaan hoe levensverzekeringen ontstaan en geëvolueerd zijn, een gegeven waar de dominee handig gebruik van wist te maken. En waar ook zijn gewiekste advocaat zich mee verrijkt heeft.

Toen de dominee op de begrafenis van zijn laatste slachtoffer vermoord werd, was het diezelfde advocaat die zijn moordenaar uit de cel wist te houden. Een advocaat met politieke ambities. Een ideaal moment dus om ook de politieke geschiedenis van het zuiden van de Verenigde Staten uit de doeken te doen. Bovendien weet Tom Radney, de advocaat waarover het gaat, de verdeelde meningen rond de rassendiscriminatie in zijn voordeel te gebruiken.

Die rassendiscriminatie en de verdeeldheid in Alabama daaromtrent had Harper Lee in haar jeugd aan den lijve ondervonden. Het vormde de basis voor de roman die haar tot een van de belangrijkste Amerikaanse auteurs allertijden zou maken: To Kill a Mockingbird. Het derde en laatste deel van dit boek, dat ongeveer de helft van het totale boek omvat, is gewijd aan deze controversiële schrijfster. Het is vooral het verhaal van een vrouw voor wie schrijven het enige was wat ze wilde doen. Ook al bracht het in het begin geen zoden aan de dijk en leefde ze in armoedige omstandigheden, er was niets anders wat haar voldoening schonk. Dankzij een mecenas slaagde ze er uiteindelijk in haar meesterwerk te schrijven. Daarna bleef ze aanmodderen, maar haar eigen perfectionisme stond haar in de weg. Niets was goed genoeg. De zaak van dominee Maxwell had haar eindelijk weer op de rails moeten krijgen. Ze was van plan hier een true crime-verhaal over te schrijven, net zoals haar goede vriend en voormalige buurjongen Truman Capote vóór haar gedaan had met In Cold Blood. Ze verzamelde massa’s materiaal, sprak met tig veel mensen en schreef hele notitieboeken vol… om er uiteindelijk niets mee te doen.

Casey N. Cep, die het materiaal uiteindelijk in handen kreeg, maakte het verhaal voor haar af. En dat doet ze in een stijl die veel meer weg heeft van een roman dan van non-fictie. Het boek leest ongelooflijk vlot. De verschillende personen, met elk hun eigen verhaal en achtergrond, komen tot leven, samen met de tijd waarin ze leefden. Middenin het boek zitten een aantal foto’s die het geheel nog veel levendiger maken.

Ik las To Kill a Mockingbird nog niet, maar heb het wel meteen aangeschaft nadat ik De moordenaar, de advocaat en de schrijver gelezen had. Als alle biografieën op deze manier geschreven zouden worden, zou mijn kast er vol mee staan.

De moordenaar, de advocaat en de schrijver | Casey N. Cep | Uitg. Atlas Contact (2019) | 412 pg. | vert. uit het Engels door Ineke Braakman, Arjanne van Luipen en Brenda Mudde

Met dank aan uitgeverij Atlas Contact voor het recensie-exemplaar.