boek&babbel

Ik had nog niets van haar gelezen. Grijp uit mezelf niet zo snel naar Nederlandse thrillerschrijfsters. Vraag me niet waarom. Het zal wel een misplaatst vooroordeel zijn. Omdat ik mezelf voorgenomen heb de stapel weg te werken die op mijn e-reader staat, begon ik aan Onderuitgehaald van Loes den Hollander.

Het verhaal

Vijftien jaar geleden verdronk de stiefmoeder van Sigrid in een zwembad in een vakantiehuisje in Frankrijk. Voor haar en haar zus Wieke betekende die dood een verlossing. Jarenlang werden zij door ‘het stiefwijf’ mentaal geterroriseerd. Met dat verleden is Sigrid nog altijd niet in het reine.

Op een dag ontvangt ze de eerste hoofdstukken van een manuscript. In de begeleidende brief staat dat het om een waargebeurd verhaal gaat, dat de naam van het hoofdpersonage autenthiek is, maar dat van de andere namen alleen de initialen kloppen. In haar job redigeert Sigrid manuscripten, maar ze gaat niet over de inhoud. In eerste instantie overweegt ze dan ook het manuscript door te sturen. Tot ze de eerste bladzijden begint te lezen en haar eigen verhaal herkent. Wie kent haar zo goed om het hele verhaal opnieuw op te rakelen? Wie was zo verzot op stiefmoeder Freddy om wraak te nemen op de familie die haar de rug toegekeerd heeft? Sigrid gaat op onderzoek uit.

Spannend

Met de komst van de hoofdstukken komt meteen ook de spanning. En die spanning zit hem eigenlijk vooral in de gebeurtenissen uit het verleden. Je hebt de versie van Sigrid, die zichzelf (terecht) als slachtoffer ziet. Het manuscript vertelt, via een derde persoon, de versie die Freddy ervan gemaakt heeft. Het wordt ook meteen duidelijk dat de afzender van de hoofdstukken niet bepaald een evenwichtig persoon is en daar gaat uiteraard ook dreiging vanuit.

Vaart

De hoofdstukken zijn kort. De fragmenten uit het manuscript zijn er in een kleiner lettertype in verweven. Als lezer verslind je die hoofdstukken. De vaart zit er van in het begin al in. Geen onnodige uitweidingen, geen gedachten die er niet toe doen, geen onnodig gemijmer, gesakker, gepieker. Sigrid is, ondanks het lage zelfbeeld waarmee ze zichzelf graag bedeelt, resoluut en kordaat. Ze vat de koe bij de horens. Aan actie geen gebrek in Onderuitgehaald. Alleen bij de ontknoping gaat het allemaal een beetje té snel. Die had wat mij betreft wat meer uitgewerkt mogen worden.

Seks

Als er één constante is in het verhaal, dan is het seks. Het had gerust iets minder gekund. Niet dat ik preuts ben of zo, maar het wordt bijna ongeloofwaardig zoals iedereen daar stomende, tenenkrullende seks heeft en niet zonder lijkt te kunnen. In het geval van Freddy is het een gegeven dat bij haar personage hoort, maar dan had het bij de rest van de personages ook niet per se gehoeven. Dat viel mij op en meteen ook een beetje tegen.

Geen clichés

Als ervaren thrillerlezer, als ik mezelf die titel even mag toewijzen, ben ik altijd beducht op clichés. Ja, nu zal ze zeker een glas wijn nodig hebben. Ja, dat zal zeker de dader zijn. Ja, die zal het zeker niet zijn. Ja, hier zal er zeker iets gebeuren… Wie veel thrillers leest, haalt de clichés er ook snel uit. Hier heb ik ze niet gevonden. Integendeel. Loes den Hollander verrast. Geen alcohol voor Sigrid als ze het hoofd koel moet houden. Ze vraagt wél hulp in plaats van alles alleen te willen oplossen. Alleen ook hier weer die ontknoping: die doet heel hard denken aan de ontknoping van menig Amerikaanse tv-thriller (zonder dat ik hier verder op inga).

Al bij al was ik dus aangenaam verrast door Onderuitgehaald. Ik las het graag. Ik gaf het geen vijf, maar drie sterren. Daar zijn twee redenen voor: de overdaad aan seks en de afgehaspelde, toch wel voorspelbare ontknoping.

Onderuitgehaald | Loes den Hollander | Uitg. De Crime Compagnie (2017) | 350 pp.