boek&babbel

Een van de eerste opdrachten die ik mijn leerlingen van het vierde jaar geef, is deze: “Schrijf je eigen leesautobiografie”. En ja, soms ben ik zo gek dat ik een opdracht zelf wel zou willen uitvoeren. Alleen… dat lukt me niet met die biografie.

Waarom niet? Ik mag dan wel zeggen aan mijn leerlingen dat ze maximum twee pagina’s vol mogen pennen, ik zou het zelf niet kunnen. Als ik denk aan mijn leesleven, dan zou ik waarschijnlijk een boek kunnen vullen. Boeit niemand. Zie het liggen in de boekhandel: “Mijn leesleven”. Gegarandeerd een bestseller. Niet dus.

Toch bleef het in mijn hoofd rondspoken. Ik wilde mijn twee hobby’s – lezen en schrijven – combineren.  Ik wilde schrijven over lezen. En over hoe mooi taal kan zijn. Het idee van een blog was geboren. Wat ik niet in een boek kan gieten, kan ik misschien in hoofdstukjes aan (een stukje van) de wereld kwijt.

Daarmee begon dit verhaal. Ik las alles wat ik vinden kon over bloggen, noteerde ideeën, probeerde dingen uit, liet het plan weer varen en pikte het weer op. Nu zijn we hier. Mijn blog. Boek&babbel. Geen blog van dertien in het dozijn. Ik wil focussen op het punt waarmee het allemaal begon: hoe spelen boeken en verhalen een rol in mijn leven? Wat is de link tussen mijn wereld en de wereld van de woorden?

Op de cover van de leesmap van diezelfde leerlingen prijkt de foto die bovenaan dit blogbericht staat. Ook deze spreuk vormde een inspiratiebron voor mijn blog. Want dat is wat ik hoop: dat ik jullie allemaal, once in a while, een beetje books en vooral veel fairy dust mag schenken.