boek&babbel

De ingrediënten van Kate Mosse

Mijn eerste boek uit de kast is Tijden van vuur van Kate Mosse. Ik weet niet waarom het er zo lang ongelezen gestaan heeft. Oké, het is behoorlijk dik en dan neem je dat niet zo snel voor even tussendoor. Kate Mosse schrijft ook een heel eigen genre en daar moet je hoofd naar staan. Nu stond het er dus naar. Ik vond in Tijden van vuur veel typische ingrediënten die je ook in Het verloren labyrint en De vergeten tombe terugvindt.

• L’Occitane

Een paar jaar geleden gingen we naar Carcassonne op reis. Die bestemming was niet lukraak gekozen. Mijn geschiedenislessen over de middeleeuwse stad en de boeken van Kate Mosse hadden bij mij een enorme fascinatie voor die stad wakker gemaakt. Ik kan je verzekeren: Carcassonne is alles wat ik ervan verwacht had en overal in de streek komt de geschiedenis met de wind meegeblazen. Ik heb l’occitane in mijn hart gesloten en hoop er zeker nog eens terug te gaan.

Ook Tijden van vuur speelt zich in deze streek af. De familie Joubert runt er een boekhandel waarin geschriften van elke strekking terug te vinden zijn. Minou en haar broer Aimeric lopen er elk op hun eigen manier Piet Reydon tegen het lijf. Piet is zelf voor een geheime missie in Carcassonne. Als de grond onder zijn voeten hem te heet wordt, kan hij zowel de hulp van broer als zus gebruiken om de stad te ontvluchten.

Het overgrote deel van het verhaal speelt zich echter in Toulouse af. Daar komen Minou en Piet elkaar opnieuw tegen. In het midden van de hugenotenoorlog moeten ze zich veilig zien te houden. Op beiden wordt jacht gemaakt, al heeft Minou dit in het begin niet eens door en weet ze al helemaal niet waarom dat zo is.

• Godsdienst

Het verloren labyrint en De vergeten tombe hadden de vervolging van de katharen als thema. Ook nu weer vormt religieuze onverdraagzaamheid het uitgangspunt van het verhaal. Dit keer komt het verhaal van de hugenoten in het zestiende-eeuwse Frankrijk tot leven. Minou is katholiek, Piet is een hugenoot. De stad wordt verscheurd door religieuze verdeeldheid. Kate Mosse schuwt geen wrede taferelen om duidelijk te maken tot welke gruwelijke daden mensen in staat zijn. Het is een verhaal dat evengoed op vandaag van toepassing is.

• Mysterie

Toch is dit geen zwaar verhaal. In de eerste plaats is het opnieuw een spannend verhaal met een vleugje mysterie. In Tijden van vuur maakt Kate Mosse geen zijsprong naar het fantastische of mythische. Toch hangt ook in dit boek een mysterieuze sfeer. Wie is namelijk de dame die het op Minou gemunt heeft. En vooral: waarom is dat zo? Wat heeft de vader van Minou met dit alles te maken en wat is er in het verleden gebeurd? Deze mysteries worden pas mondjesmaat ontrafeld.

• L’amour

En ja, hoor. Ook dit hoort bij Kate Mosse. Zonder dat het boek vervalt in een middelmatig liefdesverhaaltje, weet de auteur er ook hier een aankomende romance in te verwerken. Niet dat ze dat altijd even subtiel doet en de vlinders fladderen nogal snel (leuk als je zo in liefde op het eerste gezicht kan geloven). Bovendien is het soms wel héél toevallig hoe ze elkaar tegen het lijf lopen. Die romantische toets deed mij een beetje denken aan de boeken van Thea Beckman. Die gaan ook vaak over sterke vrouwen die verliefd worden.

De romantiek vond ik dus niet meteen het sterkte onderdeel van het verhaal. Gelukkig overheerst het niet en is Tijden van vuur een spannende historische roman. Op het vervolg, Stad van tranen, hoeven we gelukkig niet lang meer te wachten. Dat verschijnt in mei. Ik kijk er alvast naar uit.