Toen ik een tijdje geleden Schaduwman van Phoebe Locke las, had ik vaag de indruk dat ik in een fantasy- of horrorverhaal verzeild was. Bij De fluisterman van Alex North had ik nog veel meer dat idee.
Het verhaal
Het idyllische stadje Featherbank wordt opgeschrikt door de verdwijning van een kleine jongen. Voor rechercheur Pete Willis brengt dit nare herinneringen naar boven. Twintig jaar eerder ontvoerde en vermoordde een seriemoordenaar vijf jongens, waarvan er eentje nooit teruggevonden werd. Wekenlang was het stadje in de ban van De Fluisterman. Hij en inspecteur Amanda Beck zijn vast overtuigd om de jongen terug te vinden en de dader achter de tralies te krijgen.
Op hetzelfde moment verhuizen Tom Kennedy en zijn zoon Jake naar ‘het spookhuis’ in Featherbank. Het verdriet om de dood van hun vrouw/moeder is nog vers en Tom hoopt dat de verhuizing Jake goed zal doen. Stiekem hoopt hij ook de band met zijn zoon te verbeteren en het goed te doen als vader. Dat lijkt hem nu moeilijk te lukken. Jake is heel teruggetrokken en houdt er denkbeeldige vriendjes op na.
De twijfel over de verhuizing slaat toe als Jake zich steeds vreemder gaat gedragen en het huis zijn geheimen stukje voor stukje prijsgeeft.
Horror en paranormale gaven
Halverwege het verhaal dacht ik even in een horrorverhaal terechtgekomen te zijn. De dingen die Jake zegt en doet, lijken wel op paranormale gaven te wijzen. Gelukkig is Tom een nuchtere man die wel vraagtekens zet bij het gedrag van zijn zoon, maar er ook een rationele verklaring voor probeert te vinden. Het verhaal blijft hierdoor dicht genoeg bij de realiteit om mijn kritische brein tevreden te houden. Dat neemt niet weg dat De fluisterman een spannend verhaal is. Er is de zoektocht naar de verdwenen jongen, de bezoekjes van rechtercheur Willis aan de dader van twintig jaar terug, het vreemde gekraak in het huis en de ontdekkingen in de schuur… Voer genoeg om van een thriller te kunnen spreken.
Familie en verlies
Toch is het boek meer dan alleen een spannend verhaal. Naast het verhaal van de Fluisterman, is het ook een verhaal over familie, vaders en zonen, liefde en het verlies ervan… Tom is een man die veel verdriet heeft om zijn gestorven vrouw en vol twijfels zit over zijn rol als vader. Hij wil het vooral beter doen dan zijn eigen vader, aan wie hij weinig – maar vooral geen goede – herinneringen heeft.
Ook Pete heeft zijn eigen demonen. Krampachtig doet hij zijn best om van de fles af te blijven. Al snel wordt duidelijk dat die hem jaren geleden een geliefde gekost heeft. Zijn gevecht tegen de drank wordt op een heel intensieve en rake manier beschreven.
Lezen op eigen risico?
Op een sticker op de cover waarschuwt A.J. Finn de lezer dat hij het boek moet ‘lezen op eigen risico’. Dan denk ik meteen aan slapeloze nachten en zelf de trap niet meer op durven in het donker. Zelf zou ik de sticker dan ook eerder met een korreltje zout nemen. Het duurde even voor ik helemaal in het verhaal zat en hoewel er heel verrassende wendingen in zitten, was het op andere momenten toch ook een beetje voorspelbaar. En om nog een stapje verder te gaan: hier en daar flirt North zelfs een beetje met de geloofwaardigheid. Te veel toevalligheden kunnen een verhaal ook nekken.
Al bij al was De fluisterman een vermakelijke thriller die je soms kippenvel bezorgt. De sterkte van het boek zit hem voor mij echter in de uitwerking van de personages. Die zijn levensecht en dáár hou ik van in een boek, ook in een thriller.
De fluisterman | Alex North | Uitg. Ambo/Anthos (2019) | 409 pg. | Vert. uit het Engels door Ernst de Boer en Ankie Klootwijk.
Met dank aan Ambo/Anthos voor het recensie-exemplaar.
boek&babbel 